Categorie: Albert Van Der Weide

Falen en andere hoogtepunten

Een curator van een tentoonstelling vroeg me om een kunstwerk over onze nationale knuffelkunstenaar Vincent van Gogh te maken. Volg vooral je eigen inzichten, zei hij. Ik maakte een kunstwerk van de laatste zin van een brief uit 1881 aan zijn broer Theo: ‘En nu gegroet, ontvang een handdruk in gedachten & geloof mij’. De zin is een ultrakorte samenvatting van zijn levenshouding en kunstenaarschap en ik zag die nog nooit eerder gebruik.

De curator vond mijn kunstwerk niet goed. Hij had liever een afbeelding gezien en vond mijn tekstbehandeling achterhaald en verwees voor onderbouwing daarvan naar kunsthistorische stromingen. Lees “De Constructie Van De Wereld 85.” verder

Tekening: Albert Van Der Weide

De Sonsbeek-tentoonstellingen in Arnhem worden vanaf 2016 een Quadriënnale. Om de vier jaar dus vanuit een vaste kernorganisatie. Stap voorwaarts. Nu vasthouden aan deze uitgangspositie, Arnhem, zelfs als het even tegen zit. Met het oog op die toekomst koppel ik voor de gelegenheid Sonsbeek aan de Documenta in Kassel.

Als luchtige introductie dit grapje: Lees “De Constructie Van De Wereld 84.” verder

Foto’s: Camera Batavia

“Hier houdt het op – hier houdt de wereld op”

In twee uur vaart de lijndienst van Harlingen naar Terschelling. Genoeg tijd om het vaste land in te ruilen voor het wadden eiland waar eb en vloed zichtbaar zijn door het droogvallen en overstromen van het wad. Magische slingerbeweging waarop je de klok op gelijk kunt zetten.

Eenmaal aangekomen dompelden we ons onder in Oerol 2015. Het muziek-, theater- en beeldendekunstfestival. Dit jaar met het thema: ‘Sence of place’. Lees “De Constructie Van De Wereld 83.” verder

DE ‘LAATSTE’ MODE

Bloedmooi in de Eusebiuskerk Arnhem

Vandaag gaat het over ‘de dood’ met het accent op het leven. Preciezer gezegd: het gaat over een klein maar niet onbelangrijk aspect van de dood vlak na het leven. Het begint hier mee. Na het sterven wordt het ontzielde lichaam afgelegd en opnieuw gekleed. Mijn ouders droegen in hun kist de kleding die ik van hen kende. Dat was vertrouwd en ze lagen er netjes bij.

Ik dacht aan mijn vader en moeder toen de kunstenaar en vormgever Petra Hartman me vroeg om voor de show DE ‘LAATSTE’ MODE een lijkwade te ontwerpen. Een doek waarin het ontzielde lichaam gewikkeld, opgebaard, het graf mee ingaat of in gecremeerd wordt. Lees “De Constructie Van De Wereld 82.” verder

Foto’s: René Wouters

Alles Heeft Een Prijs

Deze column heeft bovenmatige egocentrische trekjes en is doorspekt met ijdelheid en toegedekt chauvinisme. Lezers die daar van moeten braken, raad ik aan niet verder te lezen

Op 28 april 2015 omstreeks 18.00 uur ontving ik de begerenswaardige ‘The Prize of arts 2015’ uit handen van de kunstenaar Arno Arts in de binnentuin van Café Brasserie Dudok in Arnhem. Lees “De Constructie Van De Wereld 81.” verder

Foto’s: Albert Van Der Weide

Lanzarote Blues

In het vliegtuig vanaf Schiphol naar Lanzarote, het vulkaaneiland in de Canarische archipel onder Spaans gezag, keek ik uit het raam het heelal in. Het schemerde in de vroege ochtend en slierten wolken werden aangelicht in een traag veranderende compositie.

Meer dan wanneer ik op de aarde sta, werd ik geconfronteerd met de enorme ruimte waarin ik me bevond. Lees “De Constructie Van De Wereld 80.” verder

Foto: Albert Van Der Weide

Het dagelijks leven als een blaffende kat

Dit is de vierde en laatste column over het dagelijks leven volgens het alfabet. Over de American Sniper Chris Kyle, een ongeschonden dak op de woning, bloemen, larven en zaden en al het onzegbare in de tuin. Tot slot een dolfijn met theorieën en tonijn in ons in bad. Lees “De Constructie Van De Wereld 79.” verder

Tekening: Albert Van Der Weide

DE MASSA

Als in een romantische wals zijn we 2015 in gegleden. Plop, een voorspoedig en goed Nieuwjaar gewenst. Deze column is het vervolg op mijn vorige column (nr. 76) die u niet noodzakelijkerwijs hoeft te herlezen om deze column te consumeren of op waarde te schatten. Gaan met die banaan. Lees “De Constructie Van De Wereld 77.” verder

Graag leef ik in het besef dat er in het heden niet meer is dan het moment, het tikken van de klok en vloeien van de tijd. Dat de geschiedenis het kijken in een bolle spiegel of door een microscopische lens is. De toekomst een onvoorspelbare constructie van planning en toeval die voortgestuwd wordt door het verlangen om de grens tussen de realiteit en verbeelding te passeren. In de laatste maand van 2014 deel ik met jullie dit wankele inzicht en oprecht gevoel. Lees “De Constructie Van De Wereld 76.” verder