Adolf Hitler – wie kent hem niet – was een groot liefhebber van schilderijen en sculpturen. Hij kocht en verzamelde voor een fortuin gedurende zijn leiderschap van Duitsland. Een selectie van wat toen gemaakt en gekocht werd door hem of zijn geestverwanten, is nu te zien in de tentoonstelling met de titel: Kunst in het derde rijk, verleiding en afleiding, in Museum Arnhem en is te zien tot 24 maart 2024.
Lees “De Constructie Van De Wereld 182” verderNu dit. De papieren boeken, waarover deze tekst gaat, kocht of kreeg ik. Ze wegen gezamenlijk 1740 gram. De schrijvers en makers van de boeken ken ik persoonlijk. De inhoud van de boeken heeft me aangespoord om erover te schrijven. Daar gaan we.
Lees “De Constructie Van De Wereld 181.” verderTussen Grenzen is een heel grote tentoonstelling over migratie en het oversteken van grenzen. De tentoonstelling bestaat uit twee delen, een mode tentoonstelling en een kunst tentoonstelling. De getoonde kunstwerken en mode ontwerpen zijn gemaakt door ontwerpers en kunstenaars uit verschillende landen en steden inclusief Arnhem. Ik volg in mijn tekst keurig de tweedeling in de opzet van de tentoonstelling. Na het meerdere keren zien, ervaren en lezen van de twee tentoonstellingen vroeg ik me af waarom de modetentoonstelling en beeldendekunsttentoonstelling zo strikt geschieden zijn. Ik zag juist meerdere aanleidingen voor synergie.
Lees “De Constructie Van De Wereld 180.” verderVoor de zoveelste keer dacht ik aan de berg aardappelen die ik gedurende mijn leven in mijn lichaam af heb laten dalen. En aan de flessen vocht in verschillende vormen die ik door mijn slokdarm weg liet spoelen. Ook voor de zoveelste keer dacht ik aan de liters urine en kilo’s poep die mijn lichaam heeft verlaten. Soms aan het sperma dat mijn lichaam met de lust verliet.
Lees “De Constructie Van De Wereld 179.” verderMaskers van Carin Unverzagt
Op 6 mei 2023 opende de tentoonstelling ‘ Glijdende Maskers’ in Kunstliefde Utrecht. Tijdens de opening werd een tekst over de context en inhoud van de tentoonstelling voorgelezen. Omdat de tekst aansluit bij een aantal actuele onderwerpen heb ik besloten mijn ruimte op deze site af te staan voor de publicatie van de openingstekst.
Lees “De Constructie Van De Wereld 178.” verderGewoon als cadeau ook voor jullie, lezers van deze site. Mijn column die ik schreef voor het papieren ‘Bulletin parken Sonsbeek-Zypendaal-Gulden Bodem. Voorjaar 2023 – jaargang 34 – nummer 1’*.
Omdat dit geluid steeds op een andere en nieuwe manier verteld moet worden. Als contragewicht tegen alle ‘shit’ in de wereld.
Lees “De Constructie Van De Wereld 177.” verderDe politici Caroline, Thierry, Jesse, Attje, Dilan, Farid en Hugo leken kleiner van postuur dan op de televisie. Toen ik ze zag in de voor het publiek toegankelijke deel van de Tweede Kamer der Staten-Generaal in Den Haag. Waar ik twee dagen onaangekondigd op werkbezoek was. Werkbezoek? Ja, het was de verkenning naar de beeldvorming van politieke ‘macht’. Een onderwerp dat me vanuit mijn kunstenaarschap boeit.
Lees “De Constructie Van De Wereld 176.” verderOp een woensdagochtend half elf las ik met een cappuccino en een stuk appeltaart onder handbereik. Niet omdat het feest was, maar omdat ik er zin in had. In de wetenschap dat nu in Europa een oorlog uitgevochten wordt waarin mannen elkaar vermoorden, vrouwen sneuvelen en kinderen in de leeftijd van onze kleinkinderen creperen. Jawel, las ik de tekst van Nederlands wereldberoemde filosoof Spinoza (1632-1677):
Lees “De Constructie Van De Wereld 175.” verderWij, Rijk Willemse en Albert Van Der Weide, mannen van een zekere leeftijd en statuur, pakken het jaar 2023 vast. Al jaren werken samen en ik vond het de hoogste tijd om gezamenlijk plaats te nemen in de tijdcapsule die het nieuwe jaar zal zijn. We ontwikkelden daarvoor een eenvoudige opzet. Wekelijks schrijven en/of tekenen we en plaatsen we onze resultaten op het platform www.in2023.nl.
Lees “De Constructie Van De Wereld 174.” verderDe stofzuiger klikte inwendig in een steeds hoger oplopend ritme. Nadat het vloerkleed voor de helft gezogen was, steeg uit de stofzuiger de lucht van verschroeid rubber op. Na een kort gereutel stopte de elektromotor, het definitieve einde van de zuigkracht die ons meer dan twintig jaar had gediend.
Lees “De Constructie Van De Wereld 173.” verder
