Auteur: Albert Van Der Weide

‘Niemand is de natie, maar iedereen is.’

Het vliegtuig waarin wij zaten, dr. Marga van Mechelen en ik, vloog vanuit Amsterdam met een overstap in Parijs naar Buenos Aires de hoofdstad van Argentinië.  Op 10 kilometer hoogte passeerden we brandende regenwouden in Brazilië. De branden, veelal aangestoken uit economische motieven, richten mondiaal grote schade aan het klimaat en milieu. In veel mindere mate droeg het vliegtuig waarin wij zaten ook bij aan de opwarming van de aarde met op termijn dramatische gevolgen. Ik voel me niet direct verantwoordelijk maar ben wel medeplichtig.

De site Arnhem aan Zee

Rijk Willemse, de initiatiefnemer van deze site, Arnhem aan Zee, leest als eerste mijn teksten, zet ze online en voegt de illustraties toe. Uit nieuwsgierigheid naar zijn drijfveren achter de site en zijn visie op de sociale media heb ik deze column geschreven. Waaraan bronnenonderzoek en een gesprek met hem aan voorafging.

Oerol 2019

Het binnenland verlaten. De stad waar ik in los zand geworteld ben achter me gelaten. Naar het Waddeneiland Terschelling waar bij eb het water plaatsmaakt voor het zand en de geulen voor de veerboten bevaarbaar blijven.

Via Harlingen hadden we met de lijnboot het Waddeneiland Terschelling bereikt om Oerol mee te maken. Oerol is vanaf 1982 het jaarlijks terugkerend mega-kunstfestival. Eerst de cijfers van 2019. Van 12 juni tot 21 juni : 50.000 Oerolbezoekers, 64 muziekconcerten, 39 theatervoorstellingen op specifieke locaties, 16 expedities met het accent op beeldende kunst en design, poëzie en verhalen, Pop-up performances, 400.000 bezoekers van voorstellingen, 100.459 verkochte tickets. Iedere bezoeker moest een festivalbandje kopen en je kunt tegen extra betaling vriend en donateur van Oerol worden.

Portret van Miriam Kruishoop

Tok, tok… dit portret van Miriam  Kruishoop schreef ik, evenals alle andere portretten die ik in deze serie schreef, uit nieuwsgierigheid en bewondering. Ze woont en werkt in Los Angeles Amerika, is filmregisseur, scriptschrijver en beeldend kunstenaar.

We leerden elkaar kennen toen Miriam aan de afdeling Voorheen Audio Visueel van Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam van 1993 – 1997 studeerde. Ik was toen haar docent. Ze maakte in het derde jaar van haar studie de film ‘Da Silva’ (film over Ayrton Senna) en won daarmee de Citroën Award. Dat was toen een nog nooit eerder vertoonde prestatie. In haar afstudeerjaar schreef en regisseerde ze de speelfilm ‘Vive Elle’ die genomineerd werd voor een Tiger Award op het International Film Festival in Rotterdam.

Fietsen, micro en een witte kat

Oeps… deze column is gebaseerd op een herinnering van bijna tien jaar geleden over de energietransitie in een land ver weg van hier. Ik wil de herinnering tot leven roepen omdat het nu in een actueel verband is komen te staan. Wat ik toen zag en meemaakte kon ik vanuit mijn Nederlandse context moeilijk plaatsen. Nu wel, er is sindsdien veel gebeurd.

Mustang en e-bike

Onlangs ontmoette ik op een parkeerplaats aan de rand van een bos een man, die losjes tegen een oogverblindende lichtblauwe Mustang 289 ciu V8 stond. Mustang, de legendarische auto met benzinemotor die als oldtimer, mits goed onderhouden, bij verkoop een vermogen opbrengt. De man, die ik later Max mocht noemen, deelde bijna plechtig mee bezorgd te zijn over het klimaat en milieu. Hij vertelde in dit verband de voorgaande nachten te dromen over de aanschaf van een elektrische auto. ‘Ik wil zonder vervuiling gaan auto rijden om zo ook een bijdrage te leveren aan het afwenden van de klimaat- en milieucrisis’. Na een korte dramatische geladen stilte: ‘Deze Mustang zet ik op Marktplaats te koop.’

Meer bomen

“Mijn leven is een reeks boeken,” vertelde de man toen hij van mij op straat vier euro in ontvangst nam. “Van dit geld ga ik naar hiernaast,” wijzend naar de supermarkt, “om een gezonde salade te kopen. De dokter heeft mij vanmorgen gezegd dat ik aan mijn conditie moet werken om de operatie te overleven. Mijn hartklep doet het niet goed, daar moet ik aan geholpen worden.”

 ‘Goede morgen meneer’

Als ik op het platte dak van ons huis sta, kan ik Park Sonsbeek in Arnhem zien. Op dit dak liggen zonnepanelen die ons op jaarbasis behoorlijk wat elektriciteit leveren. Met het plezierige effect dat wij in de voorgaande periode een deel van de investering terug hebben verdiend. We leveren zo onze bijdrage aan de energietransitie. Die is noodzakelijk nu de gasvelden in de provincie Groningen op termijn gesloten worden in de strijd tegen aardbevingen en verzakking van panden. En we helpen op piepkleine schaal mee het milieu en klimaat weer op orde te krijgen. Ons dak is vanuit dit perspectief een win-, win-, winsituatie.

De Krant

Bij de ingang van de supermarkt kocht ik ‘Z ! De Amsterdamse straatkrant’ nr. 2.2019. Ik betaalde aan de verkoper de gevraagde 2 euro en gaf hem een extra euro. We spraken over zijn achtergrond en zijn vooruitzichten die er voor hem steeds beter uitzien. Hij informeerde naar mijn leven en huisvesting. Ik vertelde hem ietwat zuinig over mijn huis en gul over mijn leeftijd. We namen afscheid en ik vouwde de krant dubbel en schoof deze in mijn schoudertas.

De man met een tampon in zijn neus

Het draadje

Op een dinsdagochtend kort voor 09.00 uur zocht ik in de trein een zitplaats op het traject Arnhem Centraal / Amsterdam Bijlmer Arena. Ik reis al tientallen jaren met de trein zonder noemenswaardige vertraging of onbeschoft gedrag van mijn medereizigers. Ook ik gedraag me doorgaans beschaafd. Soepel had ik een zitplaats aan het raam gevonden in een 2^e klas coupé. Deed mijn jas uit, ging zitten en keek uit het raam naar buiten. Zag de stad verglijden in een gevarieerd landschap met de rivier, uitgestrekt grasland en bebossing aan de horizon in overwegend grijstinten.