Auteur: Albert Van Der Weide

Liesbeth Brandt Corstius

Open-End

Deze zomer zag ik de tentoonstelling Open-End van Marlene Dumas in het prestigieuze Palazzo Grassi in Venetië. De tentoonstelling van haar beroemde schilderijen loopt parallel aan de Biënnale van Venetië, het internationale evenement in de beeldende kunst sinds 1895. Dwalend door de zalen van het museum dacht ik aan de op 12 augustus 2022 overleden Liesbeth Brandt Corstius voormalig directrice van het Gemeentemuseum Arnhem, het huidige Museum Arnhem.

Open – eind

De camping Miramare op Punta Sabbioni in Venetië is bij ons al lang favoriet. Ook hier het collectieve gedrag van de kampeerders om een plaats te huren. Die met de tent, caravan plus voortent of camper in te richten. Gebruik te maken van een scala aan handige of noodzakelijke faciliteiten. Zoals daar zijn het zwembad, kampwinkel en gratis bustickets naar het strand. In het toiletgebouw – mannen en vrouwen gescheiden – is het douchen, poepen, plassen en tandenpoetsen hoorbaar. De afwas kan ook gezamenlijk gedaan worden. Voor dit alles na het verblijf de rekening te voldoen.

Nomaden

De camping waarop we in Italië op doorreis naar Venetië staan, wordt bevolkt door een dwarsdoorsnede van de Europese ‘middenklasse’. Goed doorvoed, vrolijk en avontuurlijk toeren we als een groep nomaden met onze tenten, caravans en campers. De routeplanner altijd in de nabijheid.

Orde en schoonheid.

Op weg naar Venetië droomde ik op een camping, met zeer luxe douches, in Zuid-Duitsland, dat ik door de hoofdredactrice van een groot papieren dagblad uitgenodigd werd wekelijks een column te schrijven. Met een prima financiële beloning in het vooruitzicht waarmee mijn wens om, voor mijn overlijden, in een kobaltblauwe Tesla te rijden dichterbij zou komen.

Goed bericht!

Op een vroege maandagochtend sloeg ik met de fiets over de kop. Dat klinkt dramatisch en dat was het ook. Het had slecht af kunnen lopen als mijn hoofd op de stenen terecht was gekomen. Mijn rechterknie was geklemd tussen het frame van de fiets en het stuur. Zwaar gekneusd, daarna een aantal weken door het leven gestrompeld en wel volledig hersteld.  

Persbericht

Aandacht nu, let op, voor een activiteit in Klarendal Arnhem, zonder boze boeren en burgers,  overstromingen, bosbranden, verwoestende droogte, voet- en korfballen. Kunst in uitvoering voor iedereen, zeker voor de bewoners van de wijk inclusief de burgemeester, op het juiste moment. Welaan hier volgt het persbericht prachtig geschreven door Terry van Gurp.  

Documenta 15 en een kruk

Door een pittige blessure aan mijn rechterknie heb ik de Internationale kunst tentoonstelling Documenta 15 in Kassel (Duitsland) met behulp van een kruk afgewerkt. Iedere Documenta vindt sinds 1955 om de vijf jaar plaats, heeft de beeldende kunst als basis en is honderd dagen voor het publiek toegankelijk op verschillende locaties in de stad. Ik bezocht de voorgaande acht edities. Aan alle Documenta’s die ik bezocht, bewaar ik waardevolle herinneringen. Ik verwierf nieuwe kennis en inzichten en werd in zekere zin altijd weer bevestigd in mijn eigen kunstenaarschap. Iedere Documenta wordt samengesteld door steeds een andere artistieke directie.

(Foto’s: Archief Slow Sports Arnhem)

Mijn dagelijkse lichaam 1

Soms als ik, tijdens mijn wekelijke Slow Sports-les, in het park een heuveltje op ren, stel ik me voor dat ik een topsporter ben. Die net een wereldrecord heeft behaald en eeuwige roem en een paar ton euro heeft verdiend. Als ik op de top van dat heuveltje sta, met een verhoogde ademhaling, weet ik wel beter. 

Museum Arnhem opnieuw van start

Aan het begin van de toespraak van Saskia Bak, directeur van het Museum Arnhem, voorafgaand aan de opening van het nieuwe museum op 12 mei 2022, verwees zij nadrukkelijk naar de waarde en betekenis van kunst als contragewicht ten opzichte van alle oorlogen op de wereld. Punt gemaakt.

Gewone mannen

Al meer dan tweeënzeventig jaar leef ik in vrede. Prima, niks mis mee. Gelukkig is me de directe ‘shit’ van een oorlog bespaard gebleven. Het lijkt me verschrikkelijk dat het leven beheerst wordt door angst, terreur, intimidatie, machteloosheid en constante dreiging van geweld in welke vorm dan ook. En als de oorlog beëindigd is, door te moeten leven met lichamelijke en geestelijke beschadigingen – trauma’s die het optimaal leven in het heden onmogelijk maken. Alle oorlogen zijn vernietigingsmachines.

In Bila Tserkva Oekraïne

Op de heenweg langs de Rijn in Arnhem naar de kunstenaars Roeki en Jerome Symons dacht ik aan het filmpje dat ik zag op internet. Het was de met de telefoon gefilmde arrestatie van de kunstenares en activiste Yelena Osipava in St. Petersburg in Rusland. Ze liep op straat en droeg twee door haar zelf gemaakte kunstwerken die handelen over en tegen de oorlog in Oekraïne. Tientallen mensen om haar heen applaudisseerden voor haar. Door acht in het zwart geklede, gemaskerde en bewapende agenten werd Yelena , die zevenenzeventig jaar is, weggevoerd. Voor haar ‘misdaad’ tegen de regering van Rusland hangt haar een fikse geldboete of gevangenisstraf boven het hoofd.