Portret van Benjamin Li
Als docent en leidinggevende werkte ik in Nederland voor de AKI Enschede, de Gerrit Rietveld Academie Amsterdam, De Academie Minerva/ Frank Mohr Instituut Groningen en de Willem de Kooning Academie in Rotterdam. Allemaal kunstacademies. Ik begeleidde in die jaren veel studenten. Voor deze site, waar ik sinds 2009 met regelmaat voor schrijf onder de naam De Constructie Van De Wereld, besloot ik portretten te schrijven van een aantal voorheen studenten nu kunstenaars.
Ik sprak voor dit portret af met Benjamin Li kunstenaar en onderzoeker in het Stedelijk Museum Schiedam. Waar Benjamin een van de vijf deelnemers was van de tentoonstelling van de Volkskrant Beeldende Kunstprijs. Hij was voorgedragen voor de kunstprijs door Sietske van Zanten conservator van het LAM – het Lisser Art Museum – Het museum presenteert vanaf medio 2018 de VandenBroek Foundation Collectie. De Volkskrant Beeldende Kunstprijs werd gewonnen door Anne Geene.
Sprintello Racefiets
Benjamin Li leerde ik kennen tussen 2009 – 2013 toen hij studeerde aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam, waar ik docent was. Hij haalde zijn Ba (Bachelor) fotografie en in de twee jaar die daarop volgde een master Media Design and Communication aan het Piet zwart Instituut ook in Rotterdam. Hij assisteerde mij tijdens het inrichten van mijn tentoonstelling With & For Xiamen China tijdens de kunstbeurs Raw in de Fenixloods in Rotterdam. Ik steunde hem financieel bescheiden om zijn boek met de titel: Te Koop – Sprintello Racefiets – uit te kunnen geven. Het boek Te Koop – Sprintello Racefiets is een weergave van correspondenties in verschillende talen tussen Benjamin en belangstellenden die reageerden op zijn aanbod zijn fiets zonder voorwiel te kopen via verschillende online tweedehands verkoopsites waaronder 58.com, Marktplaats.nl, 2dehands.be, Markt.de, Gumtree.com, Segundaman.es en Craigslist.org.
Stedelijk Museum Schiedam
Tijdens de koffie voorafgaand aan het bekijken van zijn tentoonstelling vroeg ik hem naar de invloed die zijn studie Psychologie, van 2005-2010 aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam, heeft op zijn huidige kunstenaarschap. Hij vertelde dat hij zijn scriptie voor zijn studie aan het afronden was toen hij begon aan de Willem de Kooning Academie .Beide studies liepen dus in elkaar over en hebben een relaties door zijn belangstelling voor het gedrag van mensen binnen een bepaald sociaal verband en cultureel kader. Waar de psychologie voornamelijk reflectief is, geeft de beeldende kunst mij onderzoekende ruimte voor persoonlijke verbeelding van inzichten, associaties en interpretaties voegde hij toe.
Eten
In het Stedelijk Museum Schiedam had Benjamin een uitgebalanceerde opstelling van zijn werken gemaakt. Met als beelddragers; foto’s, video, vlaggen van en papieren drukwerk. Precies en zorgvuldig uitgevoerd, doelgericht en toegankelijk. Ze hebben een onmiskenbare samenhang omdat ze gebruik maken van de Chinese beeldcultuur zoals die in Nederland waarneembaar is. Deze exotische immigranten cultuur, werd in de eerste plaats voor het grote publiek bekend door het eten dat in de Chinese restaurants geserveerd wordt. Benjamin heeft dit gegeven in zijn kunstenaarschap gethematiseerd vanuit zijn persoonlijke en intieme betrokkenheid als (klein)zoon van Chinese immigranten die altijd in de horeca werkten. Eten als noodzakelijkheid en lust is een van de sleutels. Mmmm lekker.
De hand geeft
In de tentoonstelling hingen aan de wand drie aan elkaar gekoppelde flatscreen tv’s. De middelste tv toonde twee handen in de vorm van een kom van de vader en moeder van Benjamin. Hierin werd in een rustige regelmaat eten afkomstig van de linker tv gelegd, wat vervolgens uit de handen wordt genomen door andere handen, die het verplaatsen naar een bord dat te zien is op de rechter tv. Een doorlopende cyclische beweging zonder onderbreking of consumptie met een natuurlijke schoonheid. De hand geeft, de hand geeft en geeft.
Vlaggen
In de zaal stond een metalen kledingrek met ongelijke liggers waaraan vlaggen bevestigd waren. Dominant is de Nederlandse vlag , eenduidig herkenbaar als symbool van de nationale staat. Aan kleerhangers een reeks vlaggen met afbeeldingen van Chinese gerechten zoals ik die ken van menukaarten. Er is geen aanleiding om de Nederlandse vlag aan te raken in tegenstelling daarmee nodigen de andere vlaggen uit om ze met elkaar te vergelijken, wat de bezoekers van de tentoonstelling ook deden. Met dit werk snijdt Benjamin een actueel onderwerp aan; nationale identiteit versus persoonlijke achtergrond door geboorte.
Holland, Holland
De ouders van Benjamin hebben hun Chinese restaurant inmiddels verruild voor een cafetaria met friet en kroketten. In de tentoonstelling was van hen een kleine foto opgenomen waar ze bij het frituur staan. We zien ze op de rug. Ze dragen beiden een oranje shirt met daarop in het wit het woord Holland. Benjamin vertelde me dat hij de foto van zijn ouders maakte tijdens een koningsdag. De foto representeert samen met de andere kunstwerken in de tentoonstelling. Een helder genuanceerd, poëtisch en persoonlijke transformatie van de populaire hedendaagse Chinese cultuur in Nederland door Benjamin gepositioneerd in de Nederlandse kunst.
