Albert Van Der Weide is kunstenaar en woont en werkt in Arnhem. Hij exposeert en voert projecten uit in binnen- en buitenland. Tevens is hij werkzaam als bestuurder in het openbaar bestuur. Albert schrijft sinds 2009 columns voor Arnhem aan Zee.
Deze tekst had ik eerder online willen zetten. Ik kon het niet, was er niet aan toe. Nee ik voel me niet schuldig of ongemakkelijk. Mijn tekst is niet compleet, het ontbreken van alles wat nog gezegd kan worden schittert aan de horizon. “De Constructie Van De Wereld 121.” verder lezen
Dit is mijn portret van de kunstenaar Jessica van Deursen. We leerden elkaar kennen toen ze tussen 2008-2012 studeerde aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam. Ik was in die periode haar docent. “De Constructie Van De Wereld 120.” verder lezen
Als docent en leidinggevende werkte ik voor de AKI/ArtEZ Enschede, de Gerrit Rietveld Academie Amsterdam, de Academie Minerva/Frank Mohr Instituut Groningen en de Willem de Kooning Academie in Rotterdam. Allemaal kunstacademies. Ik begeleidde in die jaren veel studenten. Voor deze site schrijf ik een aantal portretten van voorheen studenten nu kunstenaars. “De Constructie Van De Wereld 119.” verder lezen
Als docent en leidinggevende werkte ik in Nederland voor de AKI Enschede, de Gerrit Rietveld Academie Amsterdam, De Academie Minerva/ Frank Mohr Instituut Groningen en de Willem de Kooning Academie in Rotterdam. Allemaal kunstacademies. Ik begeleidde in die jaren veel studenten. Voor deze site, waar ik sinds 2009 met regelmaat voor schrijf onder de naam De Constructie Van De Wereld, besloot ik portretten te schrijven van een aantal voorheen studenten nu kunstenaars. “De Constructie Van De Wereld 118.” verder lezen
Als docent en leidinggevende werkte ik in Nederland voor de AKI Enschede, de Gerrit Rietveld Academie Amsterdam, De Academie Minerva/ Frank Mohr Instituut Groningen en de Willem de Kooning Academie in Rotterdam. Allemaal kunstacademies. Ik begeleidde in die jaren veel studenten. Voor deze site, waar ik sinds 2009 met regelmaat voor schrijf onder de naam De Constructie Van De Wereld, besloot ik portretten te schrijven van een aantal voormalige studenten nu kunstenaars.
Ik bezocht voor dit portret Jacqueline Overberg in haar atelier in Arnhem. Ik was haar docent in de periode 1982-1987 aan de AKI Enschede het huidige AKI ArtEZ. “De Constructie Van De Wereld 117.” verder lezen
Op een dag besloot ik voor deze site uit pure nieuwsgierigheid portretten te schrijven. Van kunstenaars die ik ken sinds dat ze studeerden aan een kunstacademie waaraan ik als docent werkte. Wij, de kunstenaars en ik, bleven contact houden als collega’s. Voor het schrijven van de portretten spraken we af in hun atelier of elders.
Dit portret van de kunstenaar Rezi Lankveld gaat gaandeweg op een interview lijken. “De Constructie Van De Wereld 116.” verder lezen
Geboren worden is geen keus, ergens geboren worden ook niet, vertelde de kunstenaar Servet Kocyigit me toen we het over zijn achtergrond hadden. Hij en ik kennen elkaar van de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam. Hij studeerde tussen 1993-1997 aan de afdeling ‘de vrije richting’, ik was zijn docent. “De Constructie Van De Wereld 115.” verder lezen
In 2015 schreef ik voor deze site vier portretten van kunstenaars die ik sinds hun opleiding aan Nederlandse kunstacademies ken. Ik hervat in 2018 de serie en begin met het portret van Map de Maar. “De Constructie Van De Wereld 114.” verder lezen
Een aantal weken geleden heb ik mijn project ALBERT & SONSBEEK 2016-2017 afgesloten. Een jaar was het park Sonsbeek in Arnhem mijn inspiratiebron en werkterrein. Voor deze site schreef ik columns over ALBERT & SONSBEEK. Dit is de laatste in de serie en een samenvatting, afrekening, afscheid en conclusie, dus. “De Constructie Van De Wereld 113.” verder lezen
ALBERT&SONSBEEK 12
Van november 2016 tot november 2017 was het beroemde park Sonsbeek in Arnhem mijn inspiratiebron en werkterrein. Op zoek naar het profiel en de geheimen van het park als openbare ruimte en publieke domein. In Sonsbeek is nabij de hoofdingang aan de Apeldoornseweg het hertenkamp. De hotspot voor ouders met kinderen en senioren met een flinke dosis melancholie. En de ‘natuurlijke’ habitat van een groep herten. Om deze componenten te ervaren wilde ik tussen de herten in het hertenkamp zijn.
Een paar dagen voor Dierendag liet ik me vrijwillig opsluiten in het hertenkamp. “De Constructie Van De Wereld 112.” verder lezen
