Nu dit. De papieren boeken, waarover deze tekst gaat, kocht of kreeg ik. Ze wegen gezamenlijk 1740 gram. De schrijvers en makers van de boeken ken ik persoonlijk. De inhoud van de boeken heeft me aangespoord om erover te schrijven. Daar gaan we.
Lees “De Constructie Van De Wereld 181.” verderDe functie van raadsadviseur waarop ik had gesolliciteerd of, beter gezegd, waarvoor ik was uitgenodigd door een deftig sprekend heer die mijn telefoonnummer op internet had gevonden, bracht mij naar een achteraf stadje in het oosten des lands. Ik kende de naam van het stadje omdat ik op de lagere school altijd braaf meedeed met het per provincie opdreunen van de plaatsnamen. U kent dat nog wel: Hoogezand, Sappemeer, Zuidbroek, Scheemda, Veendam, Wildervank en ga zo maar door.
Lees “Dromen: Sollicitatie” verderTussen Grenzen is een heel grote tentoonstelling over migratie en het oversteken van grenzen. De tentoonstelling bestaat uit twee delen, een mode tentoonstelling en een kunst tentoonstelling. De getoonde kunstwerken en mode ontwerpen zijn gemaakt door ontwerpers en kunstenaars uit verschillende landen en steden inclusief Arnhem. Ik volg in mijn tekst keurig de tweedeling in de opzet van de tentoonstelling. Na het meerdere keren zien, ervaren en lezen van de twee tentoonstellingen vroeg ik me af waarom de modetentoonstelling en beeldendekunsttentoonstelling zo strikt geschieden zijn. Ik zag juist meerdere aanleidingen voor synergie.
Lees “De Constructie Van De Wereld 180.” verder‘Het valt heus niet altijd mee om kasteelheer te zijn.’
Hij trommelt met de vingers van beide handen op zijn wat vaal geworden vestje dat zich om zijn maag spant. Zowel het bovenste als het onderste knoopje is eraf gesprongen, zie ik. Hij staart me door zijn dikke brillenglazen aan maar ik heb niet het idee dat hij me ziet.
Lees “Dromen: De kasteelheer” verderHet is zondagavond 2 juli en met een schuin oog volg ik de voetbalwedstrijd Nederland-België. Met een schuin oog, omdat er ook nog een berg strijkgoed weggewerkt moet worden en voetbal – ik heb het iets meer dan twintig jaar beoefend en kan er dus enigszins over meepraten – nu eenmaal niet op alle momenten even aantrekkelijk is om naar te kijken. Daarom heb ik mijn laptop achter de strijkplank neergezet en doe ik dus twee dingen tegelijk.
Lees “Nabeschouwing” verder‘Goedenavond dames en heren thuis, goedenavond Piet de Fluiter, mag ik Piet zeggen, Piet?’
‘Geen probleem.’
‘Fijn. Ja, voor jou, Piet, en voor de kijkers thuis die nu al aan de buis gekluisterd zitten, zo stel ik mij voor, is vanavond dé avond, nietwaar Piet?’
‘Dat zou ik wel denken ja.’
‘Juist, want vanavond is dan eindelijk de finale waar wij allen met elkaar zo lang naar hebben uitgekeken. Jij toch ook, Piet, neem ik aan?’
Lees “Voorbeschouwing” verderVoor de zoveelste keer dacht ik aan de berg aardappelen die ik gedurende mijn leven in mijn lichaam af heb laten dalen. En aan de flessen vocht in verschillende vormen die ik door mijn slokdarm weg liet spoelen. Ook voor de zoveelste keer dacht ik aan de liters urine en kilo’s poep die mijn lichaam heeft verlaten. Soms aan het sperma dat mijn lichaam met de lust verliet.
Lees “De Constructie Van De Wereld 179.” verderHoewel het een prachtige voorjaarsdag is, ligt het terras van de dorpsherberg er geheel verlaten bij. In de schaduw van de rij linden langs de straat moet het er na een tocht van vele uren goed toeven zijn. De gedachte dat het café mogelijk ‘vanwege omstandigheden’ gesloten is, stelt mij dan ook op voorhand teleur. Dan bedenk ik me dat niemand er toch aanstoot aan zal nemen wanneer ik wat uitrust op een van de rieten stoeltjes, al zal ik dan genoegen moeten nemen met het laatste beetje water dat ik nog in mijn veldfles heb.
Lees “Dromen: De paardenmarkt” verderMaskers van Carin Unverzagt
Op 6 mei 2023 opende de tentoonstelling ‘ Glijdende Maskers’ in Kunstliefde Utrecht. Tijdens de opening werd een tekst over de context en inhoud van de tentoonstelling voorgelezen. Omdat de tekst aansluit bij een aantal actuele onderwerpen heb ik besloten mijn ruimte op deze site af te staan voor de publicatie van de openingstekst.
Lees “De Constructie Van De Wereld 178.” verderHet is al laat en donker onder een bewolkte hemel wanneer ik de pont oploop. Slechts de boordlichten werpen een flauw schijnsel over het dek. Achter me zakt de slagboom omlaag en grommend zet het vaartuig zich in beweging. De kabel zwiept af en toe angstwekkend hoog boven het water uit. De veerman blijft in zijn onverlichte stuurhut. Het is zijn laatste afvaart, hij heeft kennelijk geen zin om nog voor die ene passagier naar het dek af te dalen.
Lees “Dromen: De naakten van Eja” verder
