De Constructie Van De Wereld 141.

Black lives matter. Maastricht

Berichten vanaf het eiland 4 (slot)

In ons huis, dat ik in mijn vorige columns ons denkbeeldige eiland noemde, liggen de mondkapjes klaar. De intellectuele lockdown is versoepeld, de economische schade veroorzaakt door de pandemie raakt tot op heden mijn bankpas niet. In onze tuin bloeien de rode en witte rozen uitbundig. Op 25 mei 2020 kwam George Floyd in Minneapolis Amerika door politiegeweld om het leven. De moord werd met een telefoon gefilmd en ging viraal. Wereldwijde demonstraties tegen politiegeweld en racisme kwamen op gang.

Lees “De Constructie Van De Wereld 141.” verder

Gat in de heg

Ik heb een gat in de heg! Ik woon nu precies een maand in dit dorp maar het was me niet eerder opgevallen. En het was nota bene de kat van de buren die me erop attent moest maken. Natuurlijk had ik hem – want het is een kater, een rooie – al eerder naar die hoek achter de kliko’s zien scharrelen, pootje voor pootje voorzichtig op het grind neerzettend want katten houden niet van grind. Maar ik had er niet meteen wat achter gezocht. Pas toen ik het dier volgde om iets bij het vuilnis te storten zag ik dat hij door een gat in de heg in de tuin van de buren verdween. Een gat in mijn heg! De schrik sloeg me om het hart. Want wie Knielen op een bed violen heeft gelezen – en dat zijn er in dit kleine landje al een slordige zevenhonderdduizend – weet waar zo’n gat toe kan leiden.

Lees “Gat in de heg” verder

Boa

In het nabijgelegen Duitsland is het al sinds half mei toegestaan om een biertje op een horecaterras te drinken of een een hapje te eten. Wanneer ik na het winkelen in Kleef besluit om samen met mijn vrouw op een uitnodigend terras wat te gaan drinken, leer ik de hufterigheid van drie landgenoten – en mijn eigen korte lontje – beter kennen. Het terras is volledig bezet. Niet gek natuurlijk want het weer doet bijna zomers aan. Bovendien hebben ook de Duitsers zich gedurende maanden aan vele corona-maatregelen onderworpen.

Lees “Boa” verder

Inchecken

De beide dames waren de wanhoop nabij. Ze klemden zich aan elkaar vast in het smalle gangpad waardoor ze niet meer voor- of achteruit konden. Het leek mij gezien de van overheidswege voorgeschreven anti-coronamaatregel om afstand tot elkaar te bewaren niet de meest gewenste houding.

‘Meneer, weet u dat misschien? We moeten naar Tiel en we hebben ingecheckt bij de Arriva maar deze trein is van de Breng en er staat geen paal van de Breng op het perron. Wat moeten we nu?’

Lees “Inchecken” verder

De Constructie Van De Wereld 140.

Berichten vanaf het eiland (3)

Sinds de intellectuele lockdown is ons huis een denkbeeldig eiland. Voor de boodschappen gaan we naar de supermarkt op het denkbeeldige vasteland. Mijn echtgenote maakt op basis van een reeks recepten een lange boodschappenlijst. We hebben na terugkeer van de supermarkt twee weken eten en drinken in huis. Het leven is overzichtelijk.

Lees “De Constructie Van De Wereld 140.” verder

Samen stil

Vandaag, 4 mei, is het vijfenzeventig jaar geleden dat we bevrijd werden uit de hel van WOII. Mensen gingen uitzinnig de straat op. Mijn moeder, in de jaren een klein meisje, vertelt mij vooral de laatste jaren vaak dat ze chocolade kreeg van de Canadezen. Ook vertelde ze over twee broers die nooit meer terugkwamen. „Mijn broer Theo, werkte voor de Spoorwegen. Hij ging naar zijn werk en is nooit teruggekeerd. Mijn andere broer, leek wel opgelost. Beiden opgeslokt door het monster dat oorlog heet.˝

Mijn moeder wordt dit jaar zesentachtig. Ze heeft het er de laatste tijd vaak over, de oorlog. Deze tijd van Corona brengt haar terug naar die jaren. „Het doet me denken aan de oorlogstijd,˝ zegt ze dan.

Lees “Samen stil” verder

Verhuizen

‘Na 40 jaar maatschappelijke inzet in de stad Arnhem is de tijd gekomen om terug te keren naar de streek waar ik ben opgegroeid.’

Aldus de openingszin van een verhuisbericht dat ik enkele weken geleden rondstuurde aan familie en vrienden. De bijgevoegde foto toonde een rustiek dorpsstraatje in een al even rustiek Betuws dorpje. (Vandaar dat ik geheimhoud waar dat is want voor je het weet drommen massa’s lezers samen om persoonlijk te ervaren hoe rustiek het daar wel niet is.)

Lees “Verhuizen” verder

De Constructie Van De Wereld 139.

Berichten vanaf het eiland (2)

In verband het coronavirus is ons huis in overdrachtelijk zin een eiland en gaan wij, mijn echtgenote en ik, soms naar het overdrachtelijke vasteland. Jawel, jawel deze situatie kan duren totdat we allemaal ingeënt zijn met een vaccin dat er nog niet is, brrrr.

Blijf gezond

‘Blijf gezond’ is een gevleugelde uitspraak geworden. Ik ervaar het als een bevel waaraan de waarschuwing verbonden is: als je niet gezond blijft, dan zwaait er wat, dan is de kans groot dat het onheil met fatale gevolgen vol over je heen komt. Ik ben iets meer dan 7×10 jaar en behoor statistisch tot de risicogroep. Stoer: ik blijf gezond tot het tegendeel bewezen is. Ha.

Lees “De Constructie Van De Wereld 139.” verder

De Constructie Van De Wereld 138.

Berichten vanaf het eiland (1)

Musea en voetbalstadions

In 2018 waren er 32.0 miljoen bezoeken aan Nederlandse musea (bron: de museumvereniging) en maar 5.8 miljoen bezoeken aan voetbalstadions (bron: transfermarkt.nl). Een groot verschil en ik vraag me waarom de actuele kunst zo bedroevend weinig aandacht krijgt in de massamedia. Waarom heeft de NOS televisie, de publieke omroep, wel een sportjournaal met en accent op voetbal? En waarom ontbreekt in het journaal nieuws uit de wereld van de kunst? Net toen ik aanvullende informatie begon te verzamelen over dit onderwerp om er met drift over te schrijven werden van wege de uitbraak van het coronavirus alle musea en voetbalstadions gesloten.

Lees “De Constructie Van De Wereld 138.” verder