De beide dames waren de wanhoop nabij. Ze klemden zich aan elkaar vast in het smalle gangpad waardoor ze niet meer voor- of achteruit konden. Het leek mij gezien de van overheidswege voorgeschreven anti-coronamaatregel om afstand tot elkaar te bewaren niet de meest gewenste houding.
‘Meneer, weet u dat misschien? We moeten naar Tiel en we hebben ingecheckt bij de Arriva maar deze trein is van de Breng en er staat geen paal van de Breng op het perron. Wat moeten we nu?’
Lees “Inchecken” verderSinds de intellectuele lockdown is ons huis een denkbeeldig eiland. Voor de boodschappen gaan we naar de supermarkt op het denkbeeldige vasteland. Mijn echtgenote maakt op basis van een reeks recepten een lange boodschappenlijst. We hebben na terugkeer van de supermarkt twee weken eten en drinken in huis. Het leven is overzichtelijk.
Lees “De Constructie Van De Wereld 140.” verderVandaag, 4 mei, is het vijfenzeventig jaar geleden dat we bevrijd werden uit de hel van WOII. Mensen gingen uitzinnig de straat op. Mijn moeder, in de jaren een klein meisje, vertelt mij vooral de laatste jaren vaak dat ze chocolade kreeg van de Canadezen. Ook vertelde ze over twee broers die nooit meer terugkwamen. „Mijn broer Theo, werkte voor de Spoorwegen. Hij ging naar zijn werk en is nooit teruggekeerd. Mijn andere broer, leek wel opgelost. Beiden opgeslokt door het monster dat oorlog heet.˝
Mijn moeder wordt dit jaar zesentachtig. Ze heeft het er de laatste tijd vaak over, de oorlog. Deze tijd van Corona brengt haar terug naar die jaren. „Het doet me denken aan de oorlogstijd,˝ zegt ze dan.
Lees “Samen stil” verder‘Na 40 jaar maatschappelijke inzet in de stad Arnhem is de tijd gekomen om terug te keren naar de streek waar ik ben opgegroeid.’
Aldus de openingszin van een verhuisbericht dat ik enkele weken geleden rondstuurde aan familie en vrienden. De bijgevoegde foto toonde een rustiek dorpsstraatje in een al even rustiek Betuws dorpje. (Vandaar dat ik geheimhoud waar dat is want voor je het weet drommen massa’s lezers samen om persoonlijk te ervaren hoe rustiek het daar wel niet is.)
Lees “Verhuizen” verderIn verband het coronavirus is ons huis in overdrachtelijk zin een eiland en gaan wij, mijn echtgenote en ik, soms naar het overdrachtelijke vasteland. Jawel, jawel deze situatie kan duren totdat we allemaal ingeënt zijn met een vaccin dat er nog niet is, brrrr.
‘Blijf gezond’ is een gevleugelde uitspraak geworden. Ik ervaar het als een bevel waaraan de waarschuwing verbonden is: als je niet gezond blijft, dan zwaait er wat, dan is de kans groot dat het onheil met fatale gevolgen vol over je heen komt. Ik ben iets meer dan 7×10 jaar en behoor statistisch tot de risicogroep. Stoer: ik blijf gezond tot het tegendeel bewezen is. Ha.
Lees “De Constructie Van De Wereld 139.” verderIn 2018 waren er 32.0 miljoen bezoeken aan Nederlandse musea (bron: de museumvereniging) en maar 5.8 miljoen bezoeken aan voetbalstadions (bron: transfermarkt.nl). Een groot verschil en ik vraag me waarom de actuele kunst zo bedroevend weinig aandacht krijgt in de massamedia. Waarom heeft de NOS televisie, de publieke omroep, wel een sportjournaal met en accent op voetbal? En waarom ontbreekt in het journaal nieuws uit de wereld van de kunst? Net toen ik aanvullende informatie begon te verzamelen over dit onderwerp om er met drift over te schrijven werden van wege de uitbraak van het coronavirus alle musea en voetbalstadions gesloten.
Lees “De Constructie Van De Wereld 138.” verderEven dacht ik het boemeltje naar Tiel helemaal voor mijzelf te hebben. Maar toen ik mijn jas uittrok kwam er een paar banken verderop een gestalte overeind, een versleten jaren-20 hoed over zijn ogen gedrukt en een sjaal om zijn hoofd gewikkeld.
Lees “Coronaria” verderZondagochtend liep ik met mijn honden langs de koepelkerk op de Jansplaats. Normaal gesproken laten de psalmen de gereformeerde stembanden op dat prille tijdstip al lustig trillen, maar nu was het stil. In verband met het Coronavirus is de kerk tot nader order gesloten. Maar de heer laat zijn schaapjes niet in de kou staan. Godvruchtigen kunnen zijn woord via online kerkdiensten tot zich nemen en wellicht zelfs met een koor meezingen.
Lees “Naastenliefde in tijden van Corona” verderHij was wat gezet en al kalend. Zij had zich gekleed als een dertigster maar was beslist twintig jaar ouder. Maar het gaat uiteindelijk om de inborst, daar waren beiden vast van overtuigd. Ze hadden zich in een stil hoekje teruggetrokken en waren fluisterend aan hun samenzijn begonnen. Al snel echter kwamen ze niet meer over de achtergrondmuziek heen en dus steeg hun conversatie tot voor de omgeving hoorbare hoogte.
‘Je mag komen wanneer je wilt,’ zei hij, ‘dag of nacht, dat maakt mij niks uit.’
Ik vond het geen sterke binnenkomer maar de vrouw liet niets merken.
Lees “Varen” verderVoor diverse media recenseer ik regelmatig boeken-in-relatie-tot-Arnhem. Een signalering van het dit voorjaar bij de Utrechtse Uitgeverij Matrijs te verschijnen boek Architecten in Arnhem, Oosterbeek en Velp, met bijdragen van vele auteurs onder wie Jan Vredenberg, wil ik lezers van ArnhemAanZee niet onthouden. In dit omvangrijke boekwerk komen eveneens veel gebouwen uit het Arnhemse en hun respectievelijke architect(en) aan de orde. Daar ik zelf aan deze publicatie mocht meewerken, geef ik – summier en willekeurig – aandacht aan enkele architecten die onze stad door de jaren heen verfraaiden.
Lees “Bijbel voor architecten” verder
