In de van de zomer door AFdH Uitgevers uitgebrachte bundel Oh the world, Ah the world staan de Zeer Korte Verhalen (ZKV’s) die A.L. Snijders in zijn laatste levensjaar schreef. De weet dat hij in de vroege ochtend van 7 juni 2021 door zijn vrouw dood achter het toetsenbord van zijn computer werd gevonden, ervaarde ik als een zwaard van Damocles dat boven het lezen van zijn laatste verhalen hing.
Lees “Laatste dagen” verderCategorie: Ed Bruinvis
Studeerde voor tekenleraar aan de Arnhemse kunstacademie en normatieve maatschappijleer bij professor Hoefnagels (Radboud Universiteit). Is sindsdien actief in het vredes- en ontwikkelingswerk (Stichting Doca, Platform Arnhem Mondiaal en landelijk Platform tegen Wapenhandel). Publiceert behalve onderzoekswerk ook poëzie (Rivierklei, 2008, De Muze, 2015 en Vage klachten, 2019) en verhalen (Open op zondag, 2010 en Het terras, 2014), in 2017 gevolgd door de novelle Angelie. In 2019 verscheen (digitaal) het boek Arnhem Mondiaal over veertig jaar samenwerkende Arnhemse vredes- en ontwikkelingsorganisaties.
Dromen: Reis naar de nacht
Het is een broeierige middag, de hitte trilt boven de weg. Aan de horizon hangt al uren een roodbruin wolkendek dat maar niet dichterbij lijkt te willen komen. Af en toe schieten er horizontaal bliksemschichten doorheen waardoor de donkere deken even iets oplicht.
Lees “Dromen: Reis naar de nacht” verderDromen: De verleiding
Het café, een grand café om precies te zijn, was uitgesproken donker ingericht. Donkere wanden, donkere pilaren, donker meubilair en of dat al niet genoeg was, een zwart geschilderd plafond. Maar omdat het buiten somber en herfstig weer was, hoefden mijn ogen niet lang te wennen. Bovendien stonden door de hele zaak tientallen brandende kaarsen waardoor je niet helemaal op de tast door het interieur heen hoefde te balanceren om bij het toilet te komen bijvoorbeeld.
Lees “Dromen: De verleiding” verderDromen: Sollicitatie
De functie van raadsadviseur waarop ik had gesolliciteerd of, beter gezegd, waarvoor ik was uitgenodigd door een deftig sprekend heer die mijn telefoonnummer op internet had gevonden, bracht mij naar een achteraf stadje in het oosten des lands. Ik kende de naam van het stadje omdat ik op de lagere school altijd braaf meedeed met het per provincie opdreunen van de plaatsnamen. U kent dat nog wel: Hoogezand, Sappemeer, Zuidbroek, Scheemda, Veendam, Wildervank en ga zo maar door.
Lees “Dromen: Sollicitatie” verderDromen: De kasteelheer
‘Het valt heus niet altijd mee om kasteelheer te zijn.’
Hij trommelt met de vingers van beide handen op zijn wat vaal geworden vestje dat zich om zijn maag spant. Zowel het bovenste als het onderste knoopje is eraf gesprongen, zie ik. Hij staart me door zijn dikke brillenglazen aan maar ik heb niet het idee dat hij me ziet.
Lees “Dromen: De kasteelheer” verderNabeschouwing
Het is zondagavond 2 juli en met een schuin oog volg ik de voetbalwedstrijd Nederland-België. Met een schuin oog, omdat er ook nog een berg strijkgoed weggewerkt moet worden en voetbal – ik heb het iets meer dan twintig jaar beoefend en kan er dus enigszins over meepraten – nu eenmaal niet op alle momenten even aantrekkelijk is om naar te kijken. Daarom heb ik mijn laptop achter de strijkplank neergezet en doe ik dus twee dingen tegelijk.
Lees “Nabeschouwing” verderVoorbeschouwing
‘Goedenavond dames en heren thuis, goedenavond Piet de Fluiter, mag ik Piet zeggen, Piet?’
‘Geen probleem.’
‘Fijn. Ja, voor jou, Piet, en voor de kijkers thuis die nu al aan de buis gekluisterd zitten, zo stel ik mij voor, is vanavond dé avond, nietwaar Piet?’
‘Dat zou ik wel denken ja.’
‘Juist, want vanavond is dan eindelijk de finale waar wij allen met elkaar zo lang naar hebben uitgekeken. Jij toch ook, Piet, neem ik aan?’
Lees “Voorbeschouwing” verderDromen: De paardenmarkt
Hoewel het een prachtige voorjaarsdag is, ligt het terras van de dorpsherberg er geheel verlaten bij. In de schaduw van de rij linden langs de straat moet het er na een tocht van vele uren goed toeven zijn. De gedachte dat het café mogelijk ‘vanwege omstandigheden’ gesloten is, stelt mij dan ook op voorhand teleur. Dan bedenk ik me dat niemand er toch aanstoot aan zal nemen wanneer ik wat uitrust op een van de rieten stoeltjes, al zal ik dan genoegen moeten nemen met het laatste beetje water dat ik nog in mijn veldfles heb.
Lees “Dromen: De paardenmarkt” verderDromen: De naakten van Eja
Het is al laat en donker onder een bewolkte hemel wanneer ik de pont oploop. Slechts de boordlichten werpen een flauw schijnsel over het dek. Achter me zakt de slagboom omlaag en grommend zet het vaartuig zich in beweging. De kabel zwiept af en toe angstwekkend hoog boven het water uit. De veerman blijft in zijn onverlichte stuurhut. Het is zijn laatste afvaart, hij heeft kennelijk geen zin om nog voor die ene passagier naar het dek af te dalen.
Lees “Dromen: De naakten van Eja” verderHerinneringen: Kunstgeschiedenis
Het is zomer, nog één jaar te gaan voor de afronding van mijn studie voor tekenleraar aan de Arnhemse kunstacademie. Ik heb de A-akte al op zak maar besluit om ook op te gaan voor de B-akte. Dat betekent twee jaar langer studeren maar dan ben je bevoegd om les te geven in eindexamenklassen van het voortgezet onderwijs en bij instellingen voor het hoger beroepsonderwijs. Dat lijkt mij wel de moeite waard.
Lees “Herinneringen: Kunstgeschiedenis” verder