Versoberen

Nieuwjaarsdebat

‘Dames en heren, ik wil graag beginnen met te stellen dat ik altijd heel sober heb geleefd. Ehm, nee, dit is meteen al fout, hoor ik hier naast me zeggen. Excuus, beste mensen. De voorzitter hier merkt op dat het om een vraag gaat en niet om een stelling. Daar heeft de voorzitter helemaal gelijk in. En de vraag luidt inderdaad: moeten wij versoberen of niet?

Lees “Versoberen” verder

Schwarzwälder Kirsch

Een kerstverhaal

Dat de man de zaak inkwam voor oliebollen zag ik aan de manier waarop hij rondkijkend naar de toonbank liep. Die komt niet voor brood, dacht ik bij mijzelf, die komt voor oliebollen. Hij wilde een zak van tien.

‘Ik weet niet of we ze nog hebben,’ zei het winkelmeisje, ‘ik zal even achter kijken.’

Het meisje liep het bakkerijgedeelte in.

Geen oliebollen meer, dacht ik toen ze terugkwam. Dat was weer te zien aan de frons boven haar ogen.

Lees “Schwarzwälder Kirsch” verder

De Constructie Van De Wereld 159.

Goedkoop geld

Schrik niet. Mijn pensioenfonds heeft onlangs aangekondigd dat mijn pensioen in 2022 niet zal stijgen en ook mijn AOW blijft hetzelfde. Geen prijscompensatie en inflatiecorrectie… Ha. En dat in een periode waar het geld tegen de plinten klotst. Er werden reeds door de overheid miljarden euro’s steun uitgekeerd om tijdens de pandemie de economie aan de praat te houden. En de nieuwe regering zal met miljarden ‘goedkoop lage-rente-geld’, flink bijsturen. Het nieuwe regeerakkoord is vooral een repareerakkoord volgens deskundigen. De reparatie van alles wat de voorgaande jaren niet goed ging of gewoon mislukt is, zal in de toekomst hersteld worden, is de belofte.

Lees “De Constructie Van De Wereld 159.” verder

Een vlok sneeuw

De man maakt een vegend gebaar over de kaart van Nederland. Het is niet écht de kaart van Nederland maar een digitale projectie op een kunststof scherm. Een projectie van een foto die een satelliet bij helder weer van ons land gemaakt heeft. Zo moet ik het eigenlijk zeggen. De man kijkt ons na dat veeggebaar indringend aan. Of wij wel beseffen wat dat gebaar inhoudt, hoe belangrijk dat gebaar is.

Lees “Een vlok sneeuw” verder

De Constructie Van De Wereld 158.

Een kwestie van tijd (vervolg, vervolg)

Nu vanuit Parijs, waar we een aantal dagen met een QR-code op zak waren, mensenmassa’s op straat en in drukke metrotreinen vermijdend. Mondkapjes alom en afstand houden, afstand houden. Ondanks de schaduw van Covid-19 hadden de wijken in Parijs die we bezochten hun grandeur behouden. De horeca en musea die we aandeden hebben een duidelijk reguleringsbeleid waardoor het er vrij ontspannen aan toe ging.

Lees “De Constructie Van De Wereld 158.” verder

Banden en velgen

De firma handelde in banden en velgen, zo viel te lezen op een vuilwit bord aan de kant van de weg. De half afgebladderde oranje plakletters boezemden me weinig vertrouwen in en de daaronder met viltstift geschreven tekst ‘gespecialeerd in monteren’ deed me besluiten rechtsomkeert te maken. Maar net toen ik weer in wilde stappen ging een van de schuifdeuren van een loods open en kwam een man in overall naar buiten.

‘U zocht?’

Lees “Banden en velgen” verder

Kleurspoeling

Bij de vrouw die voor mij de kapperszaak inliep, stond het huilen nader dan het lachen. Ik veronderstelde dat zij net op straat iets naars had meegemaakt, maar eenmaal voor de toonbank bleek de narigheid inpandig te zijn veroorzaakt. Haar haar had een kleurspoeling ondergaan die geheel anders had uitgepakt dan ze zich had voorgesteld.

Lees “Kleurspoeling” verder

De Constructie Van De Wereld 157.

Een kwestie van tijd (vervolg)

Enkele reis

Hij, de jongen die tegen de gevel van de winkel op de grond zat, waar ik mijn onderbroeken zou kopen, was die dag de eerste die om geld bedelde. Het is mijn gewoonte geworden om de eerste armlastige die ik op straat tegenkom desgevraagd geld te geven. Voor de jonge man stond een gevouwen stuk karton met de tekst: ‘Ik ben dakloos! God bless you!’ en een plastic bakje met daarin een vijftigeurocentmunt. Ik ging op mijn hurken zitten en deponeerde zo onopvallend mogelijk drie euro in zijn bakje.

Lees “De Constructie Van De Wereld 157.” verder

Serveren (2)

Een koffie verkeerd, een glas kraanwater zonder ijs en een plak krentenwegge zonder slagroom. Ik stond versteld. Vanwege het landelijk coronafeest was het terras een half jaar dicht geweest, maar ze wist het nog precies.

Vele ochtenden had ik er doorgebracht, lezend, schrijvend en genietend van het uitzicht over een meer dat twee keer per jaar door de hoge stand van de rivier van vers water werd voorzien. En dat water was van een opmerkelijke helderheid. Meerkoeten en zomertalingen die onderdoken op zoek naar bladresten kon je met het blote oog volgen en de plomp en waterlelie bloeiden er iedere zomer weer uitbundig.

Toen ze de bestelling bracht draalde ze even bij mijn tafeltje.

Lees “Serveren (2)” verder

De Constructie Van De Wereld 156.

Een kwestie van tijd

Afkicken

De man vroeg of ik van de politie ben. Hoofdschuddend ontkende ik. Ik zat naast hem op een lange houten bank, locatie: het Stationsplein Amsterdam Bijlmer Arena. Mijn favoriete hangplek als ik over moet stappen van de trein naar de metro. ‘Ik ben namelijk een beetje aangeschoten’, zei de man en glimlachte verlegen, doofde zijn sigaret met zijn schoen op de grond. Hij haalde een flesje uit zijn binnenzak en nam er een slok uit en liet zichtbaar opgelucht het flesje weer in zijn jas verdwijnen. We spraken wat over algemeenheden. Ineens nam hij een afslag in onze conversatie door zijn telefoon te pakken en mij een bericht te laten zien met zijn afspraak voor de volgende dag om half elf.

Lees “De Constructie Van De Wereld 156.” verder