Het Nederlandse damesvolleybalteam had zojuist met 3-2 van Japan verloren. Dat speelde mee in mijn wat zeurige humeur, zeg ik erbij. In plaats van het Olympisch Kwalificatie Toernooi winnend af te sluiten, wat ze toch eigenlijk aan hun stand verplicht waren, verloren de Nederlandse vrouwen van nummer vier in de rij. Lees “Ruzie” verder
De Constructie Van De Wereld 96.
Sonsbeek ’16 transACTION
‘Selamat Siang’ herinner ik me als uitnodigende woorden uit de toespraak van de zakelijk directeur Tati Vereecken-Suwarganda van Sonsbeek ‘16 tijdens de officiële opening van deze beeldende kunst tentoonstelling in Arnhem op vrijdag 3 juni 2016. Lees “De Constructie Van De Wereld 96.” verder
Oei
De website van Arnhem aan Zee is gehackt: we zijn bezig zaken te herstellen…
Bob Dylan
Ik moest een schrijfklus voltooien en had me daartoe teruggetrokken in een dorpje aan de IJssel. Na gedane arbeid besloot ik mezelf te trakteren op een Chinees. De serveerster, een jonge vrouw van een jaar of achttien met een rond wit schortje om en het donkere haar in een staart gebonden, heette me welkom en leidde me naar een tafeltje aan het raam. Lees “Bob Dylan” verder
De Constructie Van De Wereld 94.
Goed bericht in moeilijke tijden
In mijn vorige column beschreef ik de kennismaking met Inti Sisa in het dorp Guamoto in het hart van de centrale Andes in Ecuador. Het land is recent getroffen door en aardbeving met honderden dodelijke slachtoffers en gewonden. Ik informeerde bij Eva Gielis van Inti Sisa naar de stand van zaken in haar dorp. Ze antwoordde compact en helder: Lees “De Constructie Van De Wereld 94.” verder
Gezellig
De man zat twee meter bij me vandaan en met zijn rug naar me toe, maar ik kon zijn gespannenheid bijna lijfelijk voelen. Zijn vrouw zat tegenover hem. Met pinnige oogjes keek ze hem strak aan. Ik probeerde mijn blik op het interieur gericht te houden om die ogen niet te hoeven zien. Ze spraken op gedempte toon met elkaar. Dat wil zeggen: zij sprak en hij zweeg. Lees “Gezellig” verder
De Constructie Van De Wereld 93.
Er was een passagier verdwenen, misschien verdwaald. De betreffende passagier had zich niet gemeld bij de gate op luchthaven Schiphol waar mijn boardingpas al was gescand. Ik zat, toen ik dit hoorde, op stoel 23 K in het KLM-toestel vlucht: KL 753 die ons in 11 uur naar de eindbestemming Quito, de hoofdstad van Ecuador, zou brengen. Ik weet niet of de passagier zich alsnog heeft gemeld want viel ik in slaap voor het vliegtuig opsteeg. Lees “De Constructie Van De Wereld 93.” verder
Kousen
Je kon erop wachten. Ze slingerde al bij het zien van tegenliggers, maar toen ze werd ingehaald door twee knapen die wel raad wisten met die witte fietsjes van het Nationale Park De Hoge Veluwe, raakte ze van het pad. Ze gaf een kreetje en stak een been uit om in de berm tot stilstand te komen. Maar daarmee was het pleit snel beslecht. Haar voet zakte weg in het rulle zand, ze draaide een keer om haar as en kwam uiteindelijk op haar rug in de dode bladeren terecht. De fiets bleef nog even hoopvol boven haar zweven maar plofte toen ontzield op haar neer.
Ranzeflansen
Ik tikte vlak naast haar aan, maar het duurde even voor ik haar herkende. Een zwembril is handig tegen het chloor in het water, maar het zicht wordt er nog wel eens door vertroebeld.
‘Je hoeveelste baantje al?’
Er klonk op voorhand bewondering in haar stem. Lees “Ranzeflansen” verder
De Constructie Van De Wereld 92.
(Foto: Jerome Symons)
Deze column is geschreven door de schrijver en publicist Peter Nijenhuis, schrijver en publicist, over een bijeenkomst waarbij ik, Albert Van Der Weide, bij betrokken was. Peter schreef vanuit zijn eigen waarneming en ervaring, onafhankelijk, scherp en compromisloos. Lees verder, het begint zo:
Kunst in de openbare ruimte na het einde van de kunst in de openbare ruimte Lees “De Constructie Van De Wereld 92.” verder