De Constructie Van De Wereld 126.

De man met een tampon in zijn neus

Het draadje

Op een dinsdagochtend kort voor 09.00 uur zocht ik in de trein een zitplaats op het traject Arnhem Centraal / Amsterdam Bijlmer Arena. Ik reis al tientallen jaren met de trein zonder noemenswaardige vertraging of onbeschoft gedrag van mijn medereizigers. Ook ik gedraag me doorgaans beschaafd. Soepel had ik een zitplaats aan het raam gevonden in een 2e klas coupé. Deed mijn jas uit, ging zitten en keek uit het raam naar buiten. Zag de stad verglijden in een gevarieerd landschap met de rivier, uitgestrekt grasland en bebossing aan de horizon in overwegend grijstinten.

Lees “De Constructie Van De Wereld 126.” verder

De Constructie Van De Wereld 125.

De man en mijn broek

Opeens was de man er weer. Zijn naam houd ik voor mezelf. Hij had aangebeld, iemand van ons had de deur opengedaan en vertelde later dat hij speciaal naar mij had gevraagd. Zeker zes jaar geleden had de man bijna wekelijks op zondag aangebeld. Hij keek als we tegenover elkaar stonden eerst naar mijn voeten en priemde daarna zijn ogen in mijn lichaam ter hoogte van mijn hals. Altijd was hij opgejaagd, geïrriteerd en getergd. Lees “De Constructie Van De Wereld 125.” verder

Verjongen van de lanen

Het was even schrikken toen ik vanmiddag via een smal bospad op de hoofdlaan van het landgoed uitkwam. Tenminste, wat tot voor kort de hoofdlaan was. Waar eerst tientallen meters hoge bomen stonden, lagen nu aan weerszijden van de laan stapels stammen en kort gehakte takken, afgewisseld met enorme bergen spaanders. In het midden van de laan waren door zwaar bosbouwmaterieel diepe sporen getrokken Lees “Verjongen van de lanen” verder

De Constructie Van De Wereld 124.

Portret van Gijs Assmann

Wij, de kunstenaar Gijs Assmann en ik, kennen elkaar sinds 1985-1990 toen hij aan de kunstacademie AKI Enschede studeerde waar ik een van zijn docenten was. Als voorbereiding op dit portret spraken we af in mijn huis in Arnhem. Onze ontmoeting kon hij combineren met zijn functie van tutor aan Fine Art ArtEZ hogeschool voor de kunsten in Arnhem. Handig. Lees “De Constructie Van De Wereld 124.” verder

De rollator

(Afbeelding Catherine)

Het was druk in de conversatiezaal. Veel kwebbelende dames, een enkele brommende heer. En het was dinsdag, dus stond sjoelen op het programma. Op vier plaatsen in de zaal waren de tafeltjes aaneen geschoven om de lange houten bakken er zo op te kunnen plaatsen dat niemand er met een rolstoel, rollator of looprek tegenaan kon stoten, want dat geeft maar ruzie. Lees “De rollator” verder

De Constructie Van De Wereld 123.

Been

Onlangs zat ik aan een tafel tegenover een mevrouw die vertelde dat ze één been heeft. Ik had het niet aan haar gezien toen ze binnen kwam. De mevrouw liep behoedzaam, zichzelf ondersteunend met een kruk over de enigszins onregelmatige houten vloer. Lees “De Constructie Van De Wereld 123.” verder

Kwijt

10 november: Dag van de Mantelzorg

In het verzorgingstehuis waar mijn moeder haar hoge leeftijd viert, was een medebewoonster haar portemonnee kwijt. Ze liep ontredderd rond en vroeg handenwringend of iemand het ding ergens had zien liggen.
‘Je hebt hem meegenomen naar je kamer, Toos!’, riep een vrouw vanuit haar rolstoel. ‘Ik heb het zelf gezien.’ Lees “Kwijt” verder

De Constructie Van De Wereld 122.

Portret van Harm Weistra

Voor deze site schrijf ik met enige regelmaat portretten van kunstenaars die ik ken van de kunstacademies waaraan ik als docent werkte .

Dit is het portret van de kunstenaar Harm Weistra, hij maakt films, installaties en fotowerken. We kennen elkaar sinds zijn studie Fine Art 2007 – 2011 aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam. Tijdens zijn studie in Rotterdam deed hij een tussenjaar aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam. Lees “De Constructie Van De Wereld 122.” verder

Storing

De trein had om acht over half moeten vertrekken maar stond een kwartier later nog steeds ronkend aan het perron zonder dat er beweging in kwam. Er stapten alsmaar meer passagiers uit die hoopten een bus te kunnen vinden die hen alsnog naar de plaats van bestemming zou brengen. Voor mij gold die haast niet, ik had een vrije dag en hoefde nergens op tijd te zijn. Maar leuk was anders natuurlijk. Lees “Storing” verder