Lijstjes zijn hot. Ze maken het leven overzichtelijk, geven inzicht en in digitale media scoren ze beter dan wat dan ook. Terwijl ik dit opschrijf realiseer ik mij dat, ondanks de hoge score, er bij lezers en televisieminnend Nederland, ook een zekere mate van ‘lijstjesmoeheid’ aan het optreden is.
De koning van de lijstjes is voor mij Jan Mulder. Zijn top vijf van ergernissen in de media presenteerde hij met een van afschuw vertrokken gezicht maandelijks bij De Wereld Draait Door. De kracht van Jan zit hem in de herkenbaarheid van zijn top vijf.
Laten we eerlijk zijn, als Nederlanders ergeren we ons dagelijks rot aan van alles en nog wat. Bovendien geven we er en masse ongenuanceerd uiting aan. Ondanks het feit dat ik positief en onverwoestbaar opgewekt in het leven sta, kan ik me ook niet geheel aan ergernissen ontrekken.
Laat ik me er eens aan overgeven, dacht ik vorige week. Hup, maak eenmalig een lijstje met jouw top 5 aan ergernissen. En daarna weer moedig voorwaarts!
Nummer 5
Ongewenst commentaar
De meesten van u weten ongetwijfeld dat ik twee windhonden heb. Deze honden hebben geen tussenvacht en een grote, diepe borstkas waardoor ze longontsteking kunnen oplopen als ze tijdens koude dagen geen jas dragen. Dagelijks krijg ik spottende opmerkingen daarover die variëren van:
’Belachelijk, die honden hebben een jas aan’, ‘Kijk dan, die kleedt haar honden aan’, tot: ‘Moet je eens zien, die honden dragen een jurk.’ Voorheen ging ik deze blaatschapen uitleggen waarom mijn honden een jas nodig hebben, dat ik geen behoefte heb mijn honden aan te kleden, dat het niet om een Fashion item gaat, maar pure noodzaak is. Daar ben ik, na ruim acht jaar, mee opgehouden. Ja, ik stoor me nog steeds aan het ongewenste commentaar. Als je niet weet hoe het zit, vraag het dan. En anders… houd je mening lekker voor je.
Nummer 4
Bladblazers
De bladblazers. Veelal worden deze vervuilende, nutteloze apparaten bediend door mannen met een wazige blik die niet al te gemotiveerd overkomen. Het apparaat maakt oorverdovend kabaal en doet in mijn optiek niets anders dan blad van de ene naar de ander kant verplaatsen. Zelfs de bossen zijn niet veilig meer voor mannen die als grote bromvliegen de herfst woest te lijf gaan. Eh… wat is hier de bedoeling van? Opruimen? Verplaatsen? Werkverschaffing? In België is het apparaat vanwege de vervuiling inmiddels, terecht, verboden. Los van de vervuiling en de herrie, verstoort het te lijf gaan van vallend blad het ecosysteem. Onder het blad leven insecten waar bijvoorbeeld egels zich aan tegoed doen. Maar nee, de egel heeft pech. Blad is vies. Niks genieten van de goudkoperen gloed van vallend blad. We mogen niet meer met onze voeten in de bossen door de bladen banjeren. Alles moet schoon en binnen de perken gehouden worden. De bladblazers zijn niet alleen enorm milieubelastend en herriemakers, maar in mijn optiek ook volstrekt zinloos. Voor de gemeenten die echt niet met de herfst kunnen leven zeg ik: ‘Vooruit, laat je medewerkers de ouderwetse bezem oppakken. Ik ben voor een Firebolt, als je ze het vegen zat zijn, kunnen ze er altijd nog op gaan zitten en er als de gesmeerde bliksem vandoor vliegen.’
Nummer 3
Wildplassen en andere lichaamssappen waarover ik struikel
Regelmatig word ik buiten visueel getrakteerd op ontblote mannelijke geslachtsdelen. De een wat langer, dikker, dunner, dan de ander. Zo nu en dan door de confrontatie met een rukker of potloodventer, maar ook mannen die doodleuk tegen mijn voordeur blijven urineren terwijl ik de deur open om naar buiten te gaan. Soms krijg ik de neiging er een foto van te maken en te zeggen:
’Zo, ik zal deze foto van je direct even op Facebook posten.’ Dat doe ik natuurlijk niet, maar de verleiding om ermee te dreigen ligt op de loer. En in het verlengde hiervan… terwijl menigeen zich gigantisch druk maakt als een van mijn honden een plasje doet, zie ik tot mijn grote verbazing regelmatig dat moeders hun kinderen van hun broek ontdoen en tegen de muur van mijn huis laten plassen. Als ik er iets van zeg krijg ik steevast te horen:’ Wat moet ik dan?’ ‘Wat dacht u ervan om even een café in te lopen en daar naar het toilet te gaan, mevrouw? Er zitten er in een straal van tien meter al twee in mijn straat.’
Nummer 2
Vuil op straat
Iedere ochtend, maar vooral na een uitgaansavond, liggen de straten bezaaid met glas, papier, kippenbotten, afgekloven spareribs, gevulde condooms, onderbroeken (alsof je die zomaar oeps ineens verliest), bebloede tampons, gevulde luiers en ander afval. Ruim je rotzooi op! De stad staat vol met prullenbakken! Daarnaast laveer ik vanaf vrijdagochtend tot en met zondagavond langs platen met kots waarin half verteerde frikadellen, frites of andere etensresten vermengd met wijn –bordeauxkleur- of andere alcoholhoudende dranken uitgespuugd zijn.
Nummer 1
Vuilspuierij op sociale media
Ik erger me rot aan de reacties van mensen die op sociale media ongenuanceerd hun mening uitkotsen. Racisme, seksisme, scheldkanonnades, grove beledigingen, vuilspuierij aan het adres van mensen die voor hun mening uitkomen, het kan allemaal niet op. Waarom denkt een deel van de Nederlanders dat dit leuk is? Dat zij een punt maken? Het komt namelijk niet over. Het is niet alleen kwetsend, maar komt als een boemerang naar jezelf terug. Je staat namelijk enorm voor schut. Het laat het slechtste van je zien. Laten we een beetje lief voor elkaar zijn. Zo moeilijk is dat toch niet? Halleluja!
Zo, dat lucht op. Nu weer over tot de orde van de dag. Ik stort me op mijn nieuwe roman en ga straks heerlijk met mijn honden terpenen in het bos opsnuiven en door de afgevallen blaadjes waden.
Fijne dag allemaal en vergeet vooral niet te genieten! 🙂
