De Constructie Van De Wereld 118.

Portret van Benjamin Li

Als docent en leidinggevende werkte ik in Nederland voor de AKI Enschede, de Gerrit Rietveld Academie Amsterdam, De Academie Minerva/ Frank Mohr Instituut Groningen en de Willem de Kooning Academie in Rotterdam. Allemaal kunstacademies. Ik begeleidde in die jaren veel studenten. Voor deze site, waar ik sinds 2009 met regelmaat voor schrijf onder de naam De Constructie Van De Wereld, besloot ik portretten te schrijven van een aantal voorheen studenten nu kunstenaars. “De Constructie Van De Wereld 118.” verder lezen

A Work of Arts is A Joy Forever

Arno Arts 13 juni 1947 – 3 april 2018

Arno Arts, de veelzijdige, nieuwsgierige, lieve, bescheiden ontdekkingsreiziger die in zijn leven graag kronkelpaden volgde, is verhuisd naar het land waar alleen verhalen over verteld worden. Hij was al een poosje ziek, werd met een longontsteking in het ziekenhuis opgenomen, maar het bleek veel ernstiger dan dat te zijn. Zo ligt de toekomst nog als een uitgestrekte vlakte voor je, zo word je geconfronteerd met eindigheid. “A Work of Arts is A Joy Forever” verder lezen

Ach Arno…

Vandaag overleed Arno – daarom een beschouwing over hem uit 2005

Arno Arts brengt ARNIJM samen

Arno Arts – tomeloos kunstenaar en ideeëngenerator, solist en coöperator, stimulator en moderator, touroperator en canvasser, conceptualist en bouwer, op het snijvlak van Fluxus, Pop-Art, Mail-Art en Postmodernisme – brengt in het najaar van 2005 ARNIJM tot stand: het smeltpunt van het weerspannige span Nijmegen en Arnhem, doorsneden door Nederrijn, Linge en Waal, met als geografisch middelpunt “De Reet” in Elst waar beide culturen elkaar ontmoeten.

“Ach Arno…” verder lezen

Verstappen

Het jongetje dat met zijn moeder aan het tafeltje naast het mijne zat behoorde niet tot het stille soort. Zijn moeder trouwens ook niet. Maar terwijl het ventje honderduit kletste over autoraces en vooral over zijn idool Max Verstappen, die hij als een sportredacteur consequent ‘Verstappen’ noemde, wilde zijn moeder het liever over zijn schoolprestaties hebben. Uiteraard vlotte het gesprek niet. “Verstappen” verder lezen

Telehealing

Ik keek naar DWDD. Elle Bandita was tafeldame en transformeerde binnen luttele seconden van Rockbitch naar Flower Power Girl die liefde hoog in het vaandel draagt.

Ik hoorde haar vertellen over een overkill aan prikkels door het verkiezingsgeweld, de maatschappelijke tendens die steeds absurdere vormen aanneemt en ga zo maar door. Ik zat op het puntje van mijn stoel. Eindelijk iemand die het begrijpt, dacht ik opgetogen. “Telehealing” verder lezen

De Constructie Van De Wereld 117.

Portret van Jacqueline Overberg

Ik bezocht voor dit portret Jacqueline Overberg in haar atelier in Arnhem. Ik was haar docent in de periode 1982-1987 aan de AKI Enschede het huidige AKI ArtEZ. “De Constructie Van De Wereld 117.” verder lezen

De sleutel

(Afbeelding: Gemaakt door Catherine)

De vrouw zit met haar rug naar me toe. Haar weken eerder geverfde rode haar toont aan de wortels de ware grijsbruine kleur rond een kalende plek op haar kruin. Een te lang gedragen regenjas hangt over de rugleuning van haar stoel. Tegenover haar zit een mondain geklede vrouw van gelijke leeftijd, het grijze haar opgestoken, een diepe denkrimpel in haar voorhoofd. Haar bontmanteltje heeft ze zorgvuldig over de stoel naast haar gedrapeerd. Het zijden sjaaltje hangt er quasi nonchalant overheen. Ze schudt zorgelijk haar hoofd. “De sleutel” verder lezen

De Constructie Van De Wereld 116.

Rezi Lankveld

Op een dag besloot ik voor deze site uit pure nieuwsgierigheid portretten te schrijven. Van kunstenaars die ik ken sinds dat ze studeerden aan een kunstacademie waaraan ik als docent werkte. Wij, de kunstenaars en ik, bleven contact houden als collega’s. Voor het schrijven van de portretten spraken we af in hun atelier of elders.

Dit portret van de kunstenaar Rezi Lankveld gaat gaandeweg op een interview lijken. “De Constructie Van De Wereld 116.” verder lezen

#Metoo#Mekoe#MeHermien

Harvey Weinstein was het dominosteentje dat als eerste omviel en in zijn val vele machtsmisbruikers omverwierp. Eindelijk durfden vrouwen en een enkele man op te staan en hardop te zeggen wat hun was overkomen. Dapper, want eerlijk gezegd worden de meeste slachtoffers door deze broodnodige ontboezeming gebrandmerkt en zelfs als zeurpieten afgeserveerd. ‘Het moet maar eens afgelopen zijn met het gezeik. En waarom kom je nu pas naar buiten met dit verhaal?’ Zomaar een greep uit de nog milde reacties die voor mij onbegrijpelijk zijn. Ik snap het zwijgen, het geworstel.

Dat macht zich op allerlei niveaus laat gelden maakte koe Hermien, die eigenlijk Joke heet, – nee het is geen grap – overduidelijk. “#Metoo#Mekoe#MeHermien” verder lezen

Voorrang

(Afbeelding: Gemaakt door Catherine)

De veerman zet me over. Een duur retourtje voor hem, want mijn fiets en ik zijn de enige passagiers terwijl aan de overzijde niemand wacht. Midden op het dek ligt de hond. Grijze snoet en wat stram in de poten, de gemiddelde hondenleeftijd al ver gepasseerd. Ik ken de veerbaas. Hij mij ook, al heeft hij dat heel lang niet laten merken. Tot die keer dat we beiden tegelijk vanaf de pont een reebok door de uiterwaarden zagen gaan.
‘Een spitser’, zei hij wijzend op het dier dat zich met grote sprongen uit de hoeven maakte. “Voorrang” verder lezen