Als docent en leidinggevende werkte ik voor de AKI/ArtEZ Enschede, de Gerrit Rietveld Academie Amsterdam, de Academie Minerva/Frank Mohr Instituut Groningen en de Willem de Kooning Academie in Rotterdam. Allemaal kunstacademies. Ik begeleidde in die jaren veel studenten. Voor deze site schrijf ik een aantal portretten van voorheen studenten nu kunstenaars. Lees “De Constructie Van De Wereld 119.” verder
Kanker
‘Nou, Lenie kreeg als eerste kanker en toen is ze toch nog met Jan naar die Turkse badplaats, kom, hoe heet-ie ook al weer, Alanya, gevlogen. Want toen zei ik nog: zou je dat nou wel doen, vliegen met kanker? Kan nooit goed voor je zijn. Bovendien, als je daar in het ziekenhuis belandt praten ze echt niet Hollands met je, hoor. En je zit met z’n allen hutje mutje bij elkaar in zo’n vliegtuig, dus je kunt er iedereen wel mee besmetten, niet dan? Maar ja, Lees “Kanker” verder
Twintig
De huisarts had me uitgelegd dat mijn dichtzittend oor het best bestreden kon worden met een neusspray. Om me daarvan te overtuigen had hij op de achterkant van een envelop een tekeningetje gemaakt waaruit moest blijken dat oren, neus en keel met elkaar in verbinding staan en elkaar permanent beïnvloeden. Het prentje had veel weg van een blaasbalg met een uitlaatpijp, maar ik deed het ermee. Lees “Twintig” verder
Raven
Ik schatte haar midden zeventig. Ze stond met haar fiets aan de hand in de berm van het bospad toen ik aan kwam lopen. Met haar hoofd wat scheef en de blik omhooggericht leek ze ingespannen naar een geluid te luisteren dat van hoog uit de bomen tot haar kwam. Maar ik had ze al even eerder gehoord, de raven. Lees “Raven” verder
Tegen
Toen ik na een paar uur fietsen – met forse tegenwind – aan koffie toe was, stopte ik bij het café dat ik in de zomermaanden nog weleens aandeed vanwege het schitterend gelegen terras. Het bevindt zich aan de overzijde van een tamelijk drukke straat en de serveersters moeten soms rennen voor hun leven om de vermoeide toerist zijn drankje te bezorgen.
Omdat de lente nog moest komen was het terras gesloten en toen ik tegen de voordeur duwde om binnen te treden, bleek deze op slot. Lees “Tegen” verder
De Constructie Van De Wereld 118.
Portret van Benjamin Li
Als docent en leidinggevende werkte ik in Nederland voor de AKI Enschede, de Gerrit Rietveld Academie Amsterdam, De Academie Minerva/ Frank Mohr Instituut Groningen en de Willem de Kooning Academie in Rotterdam. Allemaal kunstacademies. Ik begeleidde in die jaren veel studenten. Voor deze site, waar ik sinds 2009 met regelmaat voor schrijf onder de naam De Constructie Van De Wereld, besloot ik portretten te schrijven van een aantal voorheen studenten nu kunstenaars. Lees “De Constructie Van De Wereld 118.” verder
A Work of Arts is A Joy Forever
Arno Arts 13 juni 1947 – 3 april 2018
Arno Arts, de veelzijdige, nieuwsgierige, lieve, bescheiden ontdekkingsreiziger die in zijn leven graag kronkelpaden volgde, is verhuisd naar het land waar alleen verhalen over verteld worden. Hij was al een poosje ziek, werd met een longontsteking in het ziekenhuis opgenomen, maar het bleek veel ernstiger dan dat te zijn. Zo ligt de toekomst nog als een uitgestrekte vlakte voor je, zo word je geconfronteerd met eindigheid. Lees “A Work of Arts is A Joy Forever” verder
Ach Arno…
Vandaag overleed Arno – daarom een beschouwing over hem uit 2005
Arno Arts brengt ARNIJM samen
Arno Arts – tomeloos kunstenaar en ideeëngenerator, solist en coöperator, stimulator en moderator, touroperator en canvasser, conceptualist en bouwer, op het snijvlak van Fluxus, Pop-Art, Mail-Art en Postmodernisme – brengt in het najaar van 2005 ARNIJM tot stand: het smeltpunt van het weerspannige span Nijmegen en Arnhem, doorsneden door Nederrijn, Linge en Waal, met als geografisch middelpunt “De Reet” in Elst waar beide culturen elkaar ontmoeten.
Verstappen
Het jongetje dat met zijn moeder aan het tafeltje naast het mijne zat behoorde niet tot het stille soort. Zijn moeder trouwens ook niet. Maar terwijl het ventje honderduit kletste over autoraces en vooral over zijn idool Max Verstappen, die hij als een sportredacteur consequent ‘Verstappen’ noemde, wilde zijn moeder het liever over zijn schoolprestaties hebben. Uiteraard vlotte het gesprek niet. Lees “Verstappen” verder
Telehealing
Ik keek naar DWDD. Elle Bandita was tafeldame en transformeerde binnen luttele seconden van Rockbitch naar Flower Power Girl die liefde hoog in het vaandel draagt.
Ik hoorde haar vertellen over een overkill aan prikkels door het verkiezingsgeweld, de maatschappelijke tendens die steeds absurdere vormen aanneemt en ga zo maar door. Ik zat op het puntje van mijn stoel. Eindelijk iemand die het begrijpt, dacht ik opgetogen. Lees “Telehealing” verder