De Constructie Van De Wereld 80.

Foto’s: Albert Van Der Weide

Lanzarote Blues

In het vliegtuig vanaf Schiphol naar Lanzarote, het vulkaaneiland in de Canarische archipel onder Spaans gezag, keek ik uit het raam het heelal in. Het schemerde in de vroege ochtend en slierten wolken werden aangelicht in een traag veranderende compositie.

Meer dan wanneer ik op de aarde sta, werd ik geconfronteerd met de enorme ruimte waarin ik me bevond. “De Constructie Van De Wereld 80.” verder lezen

Tatoeages

Hij was zeker twee meter lang, had een kaalgeschoren hoofd en droeg gouden oorringen. Verder had hij een leren jack aan met een bontkraag waarboven in zijn hals tatoeages met vervaarlijke punten uitstaken. Niet bepaald het prototype van de natuurliefhebber, vond ik.

Toch kwam hij samen met een vriendin, een wat onderdanig ogende vrouw in het zwart die zeker twee hoofden kleiner was dan hij, het natuurcentrum binnen. “Tatoeages” verder lezen

De Constructie Van De Wereld 79.

Foto: Albert Van Der Weide

Het dagelijks leven als een blaffende kat

Dit is de vierde en laatste column over het dagelijks leven volgens het alfabet. Over de American Sniper Chris Kyle, een ongeschonden dak op de woning, bloemen, larven en zaden en al het onzegbare in de tuin. Tot slot een dolfijn met theorieën en tonijn in ons in bad. “De Constructie Van De Wereld 79.” verder lezen

De Constructie Van De Wereld 77.

Tekening: Albert Van Der Weide

DE MASSA

Als in een romantische wals zijn we 2015 in gegleden. Plop, een voorspoedig en goed Nieuwjaar gewenst. Deze column is het vervolg op mijn vorige column (nr. 76) die u niet noodzakelijkerwijs hoeft te herlezen om deze column te consumeren of op waarde te schatten. Gaan met die banaan. “De Constructie Van De Wereld 77.” verder lezen

Hoe burgemeester Notenkraker licht bracht in duistere zaken

(Een kerstvertelling)

Het was stil op het stadhuis. De ambtenaren hadden hun werkweek erop zitten en alle lampen waren uit. Alle lampen? Nee, in de werkkamer van burgemeester Notenkraker brandde nog licht. Het kierde tussen de gordijnen door die hij deze avond dichtgetrokken had om inkijk te voorkomen. Helemaal sluiten deden ze door het vele wassen niet meer en de begrotingspost ‘nieuwe gordijnen voor de burgemeester’ was in de laatste bezuinigingsronde gesneuveld. “Hoe burgemeester Notenkraker licht bracht in duistere zaken” verder lezen

De Constructie Van De Wereld 76.

Graag leef ik in het besef dat er in het heden niet meer is dan het moment, het tikken van de klok en vloeien van de tijd. Dat de geschiedenis het kijken in een bolle spiegel of door een microscopische lens is. De toekomst een onvoorspelbare constructie van planning en toeval die voortgestuwd wordt door het verlangen om de grens tussen de realiteit en verbeelding te passeren. In de laatste maand van 2014 deel ik met jullie dit wankele inzicht en oprecht gevoel. “De Constructie Van De Wereld 76.” verder lezen

Over Wim Dorman en de Arnhemse boekwinkels

Vorige week is boekverkoper Wim Dorman overleden. Wim Dorman was decennialang de drijvende Stille Kracht van boekhandel Hijman in Arnhem, ooit officieel bekend als boekhandel Hijman, Stenfert Kroese & Van der Zande aan de Grote Oord, de boekhandel van ‘de oude mevrouw Hijman’, ook zo’n monument in de stad, een vrouw die niet alleen van boeken hield, maar ook van beeldende kunst, en die regelmatig kleine tentoonstellingen organiseerde in haar winkel. “Over Wim Dorman en de Arnhemse boekwinkels” verder lezen

Bladgoud

De vrouw die na mij bij de vitrine was komen staan, stak haar hand op toen de man van de reparatieafdeling vroeg wie er aan de beurt was.

Ze deed dat met zoveel overtuiging en met inzet van zoveel charmes – en dat waren er nogal wat, zag ik terloops van opzij – dat hij niet eens meer ter controle zijn blik over de overige klanten liet gaan. In zijn volle lengte boog hij zich over de vitrine naar haar toe en vroeg zo innemend mogelijk wat hij op deze mooie herfstmiddag voor haar kon betekenen. “Bladgoud” verder lezen