Categorie: Ed Bruinvis

Hij fietste voorop en zijn witte jack stak scherp af tegen het paars van de hei en het donkergroen van de bosrand. Daarachter reed zijn vrouw, al niet minder opvallend in haar oranje vest en blauwe trainingsbroek. Bij iedere pedaalslag boog ze diep voorover om haar eega bij te kunnen houden. Het tafereel trok al van honderden meters afstand de aandacht en ontging ook het drietal edelherten niet dat eerst nog stapvoets door de hei ging, maar, toch al onrustig door de bronst, overging in draf op weg naar de veilige dekking van het bos. Met de zware geweien gestrekt in hun nek verdwenen ze tussen de stammen. Nog even hoorde ik het gekraak van brekende twijgen, toen werd het stil.

Lees “Fietsen” verder

Hij draagt een bril met fors montuur en een roodgestreept overhemd en hij heeft een caravan zo groot als een huis. Met de nodige stuurmanskunst heeft hij hem aan de overzijde van het veld langs de rij struiken geparkeerd. Het ding staat er pontificaal, opdringerig wit tussen al het zomergroen, maar netjes. Hij weet niet goed wat hij zal gaan doen. Hij is schadevrij op het veld aangekomen, dat was al heel wat, maar wat nu? Hij staat besluiteloos in de opening van zijn huis en kijkt het veld over als een legeraanvoerder die het eigenlijk nog te vroeg vindt voor het geplande offensief, maar ook niet weet of nietsdoen zijn troepen wel gemotiveerd houdt. Hij grijpt de ligstoel naast hem, klapt hem uit en plaatst hem op het gras naast het trapje van zijn huis. Het ding staat er wat verloren, past niet zo goed bij de imposante koele gevel. De man ziet dat ook, weifelt, grijpt de stoel weer bij de armleuningen, klapt hem dicht en zet hem licht geërgerd terug in het interieur. Vergeefs meegenomen, zie je hem denken.

Lees “Vakantie” verder