Ik keek op van mijn varkenshaas omdat ik voelde dat er naar
mij gekeken werd. Het waren de uitbater van het eetcafé en de serveerster. Ze
overlegden met elkaar en keken telkens even dubbend in mijn richting. Naast hen
was een echtpaar van middelbare leeftijd komen staan, een zorgelijke trek op
het gezicht. Niet gereserveerd en toch hopend op een tafeltje, schatte ik in.
Naast mij was het tafeltje nog leeg maar eigenlijk hoorde dat tafeltje bij dat
waaraan ik zat. Omdat de tafeltjes wat aan de kleine kant waren en de
caféruimte eveneens krap bemeten was, waren ze twee aan twee tegen elkaar
aangeschoven. Aan de ingehouden pas van de serveerster die naar me toe kwam
lopen, wist ik de vraag al voor ze hem gesteld had.
‘Mijnheer, zou u het bezwaarlijk vinden als er nog twee
gasten plaatsnamen in dit hoekje?’
Lees “Alleen eten (2)” verder