(Illustratie: Mirjam Rudolphus)
Zeer geachte heer,
In ons doorgaans zo rustige dorp is enige commotie ontstaan naar aanleiding van twee ingezonden brieven als reactie op het verschijnen van uw roman De Inkwartiering.
Als secretaris van Ons Belang voel ik mij geroepen daar een reactie op te geven in de hoop de ontstane onrust te bezweren.
Lees “De partijsecretaris en De Inkwartiering” verderHij, Jos Houweling stuurde mij zijn recent uitgegeven boek ‘Laatste waarschuwingen’*. Hardcover met korte inleidende tekst en 185 digitaal bewerkte historische familie zwart-witfoto’s. Over de originele fotoportretten heeft hij monden en ogen, veelal in kleur, van zijn familieleden, vrienden, kennissen en onbekenden gefotoshopt. Past meestal niet precies. ‘Ik koester het niet-perfecte’, vertelde hij me later.
Lees “De Constructie Van De Wereld 191.” verder(Illustratie: Mirjam Rudolphus)
Beste meneer de schrijver,
Ik heb uw boek, De inkwartiering, nog niet gelezen maar mijn zwager die goed is met computers, liet mij van de week de ingezonden brief van die zogenaamde notaris Petitbon lezen. Wij kennen deze man want hij woont schuin tegenover ons en hij is helemaal niet zo aimabel of hoe je dat noemt! O nee, hij is de gierigheid zelve, meneer, een echte vrek! Voor ieder testament dat hij uit zijn computer draait rekent hij 560 euro, vijfhonderdzestig! En het enige wat hij daarvoor doet is een paar namen veranderen en op de knop drukken van de printer, of hoe heet zo’n ding. Kassa!
Lees “De buurvrouw en De Inkwartiering” verder
Op de weg naar het bezoek aan de kunst-Biënnale van Venetië maakten we een aantal prachtige wandelingen in de bergen van de Dolomieten, ook in Italië. We wandelden bij helder weer boven de boomgrens.
Boven de boomgrens valt iedere boom die er staat op. Staand bij zo’n boom dacht ik vaak aan het project ‘Arnhemse bomen vertellen’.
Lees “De Constructie Van De Wereld 190.” verderGeachte heer,
Met bovengemiddelde interesse heb ik uw roman De Inkwartiering gelezen. Ik had daar een bijzondere reden voor want mij was namelijk ter ore gekomen dat de in uw boek beschreven notaris een opvallende gelijkenis vertoont met mijn eigen persoon.
Lees “De notaris en De Inkwartiering” verderAlex de Vries schreef en publiceerde 1346 teksten en lezingen¹ over beeldend kunstenaars en de beeldende kunst. Klinkt als veel maar naar eigen zeggen valt het mee. Hij: ‘In een periode van 45 jaar is dat één tekst in de drie weken’. Samen met de grafisch ontwerper Jan-Willem den Hartog is hij sinds 2001 de drijvende kracht achter de uitgeverij De Zwaluw ². Ik schreef deze column op basis van een interview met hem over zijn achtergrond, drijfveren en missie. Ja, ik volg zijn unieke schrijverschap reeds jaren en herken en bewonder zijn visie op de beeldende kunst in Nederland.
Lees “De Constructie Van De Wereld 189.” verderZe zet een dienblad met daarop een twaalfuurtje op het tafeltje naast het mijne.
‘Vindt u het goed als ik naast u kom zitten?’
‘Uiteraard’, zeg ik en buig me weer over mijn schrijfwerk.
Ze trekt haar mantel uit en hangt hem over de stoel. Daaroverheen drapeert ze een vest, dan een brede kleurige sjaal en ten slotte een fors uitgevallen wollen muts. Het ding glijdt er meteen weer af en valt op de grond maar daar bekommert ze zich niet om. Even voel ik de in mijn vroege jeugd ingehamerde gewoonte om iets wat op de grond valt meteen weer op te rapen, maar ik beheers me en blijf zitten.
Lees “Ontmoetingen: De lodge” verderHet winkeltje stond pal aan de dorpsstraat en zou derhalve voldoende klanten moeten kunnen trekken om een florerende onderneming te kunnen zijn, maar dat deed het niet. Integendeel, het leek er eerder op dat het pandje alle moeite deed om een zo onopvallend mogelijk bestaan te leiden. Met een grauwe en zielloze uitstraling leek het de behoefte te voelen om in voorbije dagen, toen alles nog rustig en beter was, achter te blijven en op een goede dag een stille dood te sterven door licht piepend en kreunend in elkaar te zakken. De etalageruit was in geen jaren gezeemd en de verf van het houtwerk bladderde af terwijl de geveltekst ‘Lederwaren en schoenherstel’ samen met het pleisterwerk langzaam maar zeker verstofte en nauwelijks meer leesbaar was.
Lees “Ontmoetingen: Lederwaren en schoenherstel” verderHet voelt niet goed maar het moet. Het onderwerp van deze column is eigenlijk te groot voor mij en in zekere zin te dichtbij. Sinds ik het onderzoeksrapport ‘Sporen van Slavernijverleden in Arnhem’ heb gelezen weet ik, met feiten onderbouwd, dat ik in een straat woon die de naam draagt van een koloniale burgemeester, een man met een slavernijverleden.
Lees “De Constructie Van De Wereld 188.” verderMet een zwarte cape om zijn schouders en een gendarme-pet op zijn hoofd, lijkt hij zo weggelopen uit een film van Louis de Funès. Maar zijn oogopslag past daar niet bij, die hoort eerder thuis bij een van de tovenaars uit de Harry Potter-serie.
Hij staat voor mijn huis naast een fors uitgevallen bolderkar met daarop een berg afgewaaid hout. Verlangend staart hij naar het grindpad langs mijn tuin.
Lees “Ontmoetingen: Oud hout” verder
