Het winkeltje stond pal aan de dorpsstraat en zou derhalve voldoende klanten moeten kunnen trekken om een florerende onderneming te kunnen zijn, maar dat deed het niet. Integendeel, het leek er eerder op dat het pandje alle moeite deed om een zo onopvallend mogelijk bestaan te leiden. Met een grauwe en zielloze uitstraling leek het de behoefte te voelen om in voorbije dagen, toen alles nog rustig en beter was, achter te blijven en op een goede dag een stille dood te sterven door licht piepend en kreunend in elkaar te zakken. De etalageruit was in geen jaren gezeemd en de verf van het houtwerk bladderde af terwijl de geveltekst ‘Lederwaren en schoenherstel’ samen met het pleisterwerk langzaam maar zeker verstofte en nauwelijks meer leesbaar was.
Lees “Ontmoetingen: Lederwaren en schoenherstel” verderDe Constructie Van De Wereld 188.
De Pels Rijckenstraat in Arnhem*
Het voelt niet goed maar het moet. Het onderwerp van deze column is eigenlijk te groot voor mij en in zekere zin te dichtbij. Sinds ik het onderzoeksrapport ‘Sporen van Slavernijverleden in Arnhem’ heb gelezen weet ik, met feiten onderbouwd, dat ik in een straat woon die de naam draagt van een koloniale burgemeester, een man met een slavernijverleden.
Lees “De Constructie Van De Wereld 188.” verderOntmoetingen: Oud hout
Met een zwarte cape om zijn schouders en een gendarme-pet op zijn hoofd, lijkt hij zo weggelopen uit een film van Louis de Funès. Maar zijn oogopslag past daar niet bij, die hoort eerder thuis bij een van de tovenaars uit de Harry Potter-serie.
Hij staat voor mijn huis naast een fors uitgevallen bolderkar met daarop een berg afgewaaid hout. Verlangend staart hij naar het grindpad langs mijn tuin.
Lees “Ontmoetingen: Oud hout” verderDe Constructie Van De Wereld 187.
War on my canvas
Hij, de jonge man in legeruniform, zijn naam is Andre Siromakha, reed in zijn elektrische rolstoel behendig naar voren. Op het slagveld in Oekraïne verloor hij zijn rechterarm en zijn rechterbeen. Hij nam het woord en vertelde bescheiden in het Engels over de strijd tegen de Russen in zijn land en de verdediging van democratische waarden en de rol en positie van de kunst en de kunstenaars. Ik luisterde naar hem en keek naar zijn verminkte lichaam, dacht aan hoe te leven zonder rechterarm en rechterbeen. Angst overviel me.
Lees “De Constructie Van De Wereld 187.” verderDe Constructie Van De Wereld 186.
Niet te stoppen
De stem van de man uit mijn digitale radio vertelde, in het Nederlands, vanuit zijn koffietentje in Kiev, de hoofdstad van Oekraïne, dat Nederland in zijn beleving een Disneyland is waar de inwoners in een romantische illusie leven. Hij vervolgde met een dramatisch verslag over de enorme spanning en doodsbedreigingen waaronder hij en de inwoners van Oekraïne door de oorlog moeten leven. Waar niemand aan ontsnapt.
Lees “De Constructie Van De Wereld 186.” verderOntmoetingen: Post
Wanneer ik thuiskom van mijn middagwandeling blijkt de postbode langs te zijn geweest. Op de voordeurmat ligt een brief met op de envelop in gouden letters: Gods boodschap van hoop en liefde. Misschien dus, besef ik, is niet de postbode langs geweest maar een boodschapper van Boven. Niets is immers meer onmogelijk in deze tijd van snelle hightech-ontwikkelingen. Nog met mijn jas aan rits ik de envelop open want ‘hoop en liefde’, wie wil dat niet in deze tijd van rampspoed en eenzaamheid?
Lees “Ontmoetingen: Post” verderDe Constructie Van De Wereld 185.
IN2023
In mijn serie columns over vormen van coöperatie op eigen initiatief en eigen kosten de site IN2023.nl.
Het begon in januari 2023 met dit manifest:
Wij, Rijk Willemse – schrijver – en Albert Van Der Weide – multidisciplinair kunstenaar – hebben onze krachten gebundeld. Vanuit onze onbevangenheid en scheppingsdrift leggen we gedurende het jaar 2023 filters over de actualiteit. Om de continuïteit en de onvoorspelbare veranderingen vanuit onze waarneming en visie persoonlijk met u te delen. Deze site is als kern ons werkterrein en is als zodanig een groeimodel. IN2023 is van ons, voor iedereen.
Lees “De Constructie Van De Wereld 185.” verderEen stad van woorden
(Boekbespreking)
Globaal gesproken zijn er twee soorten romans: die welke louter gebaseerd zijn op fictie en zich daartoe ook beperken en die welke een duidelijke relatie hebben met de werkelijkheid, in historische opzicht, geïnspireerd door het heden dan wel een blik werpend op de toekomst. Tot de laatste categorie behoort het in november jl. bij uitgeverij Aspekt verschenen boek Een stad van woorden van dichter/schrijver Noud Bles. De ondertitel ‘klimaatroman’ laat al direct geen twijfel bestaan over waar het in dit boek over gaat en vooral over wat ons in de nabije toekomst te wachten staat. Want hoewel er nog altijd wetenschappers zijn die de ingezette – en waarschijnlijk niet meer te stuiten – klimaatverandering ontkennen, is het voor het gros van de gezagsdragers in de wereld onderhand wel duidelijk dat die klimaatverandering gaande is en dat we aan de gevolgen niet meer kunnen ontkomen.
Lees “Een stad van woorden” verderDe Constructie Van De Wereld 184.
Op alles wat ik ben
In juni 2023 mailde mij de schrijver Peter WJ Brouwer, onder embargo, de tekst van zijn nieuwe roman. De werktitel van zijn roman van toen ‘Op alles wat ik ben’ is onveranderd gebleven. Het document liet ik op papier printen en dat voelde aan als de stoffelijke voorloper van wat uiteindelijk een gedrukt boek zou worden.
Lees “De Constructie Van De Wereld 184.” verderDe Constructie Van De Wereld 183.
De grote prijs
Dit is de eerste van een serie columns in 2024 met de focus op coöperatie en confrontatie in de kunst en cultuur.
Een aantal jaren werkten de bekende schoenenontwerper Amber Abrose Aurèle en ik, de kunstenaar Albert Van Der Weide, aan FOOTPRINT. De combi van schoenen en tekeningen. Amber is zevendertig jaar en ik ben vierenzeventig jaar. Zij is specialist en ik generalist, Amber is ZZP’er en ik ben AOW’er.
Lees “De Constructie Van De Wereld 183.” verder