Auteur: Albert Van Der Weide

RADICAAL

Jawel, ik heb het over de tentoonstelling RADICAAL, Vrouwelijke kunstenaars en modernisme 1910-1950 in Museum Arnhem. Omdat ik het een belangrijke tentoonstelling vind en het voor mij nieuwe, verdiepende kennis heeft laten zien en lezen. De beeldende kunstenaressen waarvan hun kunstwerken opgenomen zijn in de tentoonstelling leefden en werkten destijds in Frankrijk, Engeland, Duitsland, Nederland, Rusland, Oekraïne, Libanon, Amerika, Spanje, Brazilië en Mexico. In de periode van grote oorlogen, honger, rassendiscriminatie, genocide, vluchtelingenstromen, revoluties, economische groei en verval, dictatuur en democratie. De intense mix van willen bouwen en vernietigen, de dagelijkse menselijke ‘macht’.

Mijn bijdrage aan The Big Draw in Arnhem

Na mijn aanmelding voor het grootste tekenfestival van de wereld ‘The Big Draw’ in Arnhem ontving ik het mooie en warme bericht dat ik op basis van mijn tekeningen geselecteerd ben. Gewoon op basis van mijn tekeningen, die ik al tientallen jaren maak.

Deelnemen aan ‘The Big Draw’ gaat een nieuwe ervaring voor mij worden. Ik zal een bijdrage leveren aan het ‘ramenproject’. Zal tekeningen maken op de ramen van Toko Ram Hommelstraat 87 en Kunstlokaal Art Supplies in de Steenstraat 36A in Arnhem. Voorafgaand ben ik met de eigenaren in gesprek. Om hun wensen af te stemmen op wat ik te bieden heb. ‘The Big Draw’ duurt van 12 tot en met 15 september 2024.

De kunst inclusief de wereld van Sipke Huismans

In zijn grote atelier in Amsterdam noteerde ik uit de mond van Sipke Huismans: ‘Als ik aan het werk ben is mislukken altijd een optie. Dat maakt de omgang met kunst menselijk. Mislukken geeft mij de ruimte om optimaal ontvankelijk te zijn en ik kan altijd weer opnieuw beginnen.’

De fotoboeken van Jos Houweling

Hij, Jos Houweling stuurde mij zijn recent uitgegeven boek ‘Laatste waarschuwingen’*. Hardcover met korte inleidende tekst en 185 digitaal bewerkte historische familie zwart-witfoto’s. Over de originele fotoportretten heeft hij monden en ogen, veelal in kleur, van zijn familieleden, vrienden, kennissen en onbekenden gefotoshopt. Past meestal niet precies. ‘Ik koester het niet-perfecte’, vertelde hij me later.

Arnhemse bomen vertellen. Hé, wat?

Op de weg naar het bezoek aan de kunst-Biënnale van Venetië maakten we een aantal prachtige wandelingen in de bergen van de Dolomieten, ook in Italië. We wandelden bij helder weer boven de boomgrens.

Ademende bomen

Boven de boomgrens valt iedere boom die er staat op. Staand bij zo’n boom dacht ik vaak aan het project ‘Arnhemse bomen vertellen’.

Over de taal van Alex de Vries

Alex de Vries schreef en publiceerde 1346 teksten en lezingen¹ over beeldend kunstenaars en de beeldende kunst. Klinkt als veel maar naar eigen zeggen valt het mee. Hij: ‘In een periode van 45 jaar is dat één tekst in de drie weken’. Samen met de grafisch ontwerper Jan-Willem den Hartog is hij sinds 2001 de drijvende kracht achter de uitgeverij De Zwaluw ². Ik schreef deze column op basis van een interview met hem over zijn achtergrond, drijfveren en missie. Ja, ik volg zijn unieke schrijverschap reeds jaren en herken en bewonder zijn visie op de beeldende kunst in Nederland.

De Pels Rijckenstraat in Arnhem*

Het voelt niet goed maar het moet. Het onderwerp van deze column is eigenlijk te groot voor mij en in zekere zin te dichtbij. Sinds ik het onderzoeksrapport ‘Sporen van Slavernijverleden in Arnhem’ heb gelezen weet ik, met feiten onderbouwd, dat ik in een straat woon die de naam draagt van een koloniale burgemeester, een man met een slavernijverleden.

War on my canvas 

Hij, de jonge man in legeruniform, zijn naam is Andre Siromakha, reed in zijn elektrische rolstoel behendig naar voren. Op het slagveld in Oekraïne verloor hij zijn rechterarm en zijn rechterbeen. Hij nam het woord en vertelde bescheiden in het Engels over de strijd tegen de Russen in zijn land en de verdediging van democratische waarden en de rol en positie van de kunst en de kunstenaars. Ik luisterde naar hem en keek naar zijn verminkte lichaam, dacht aan hoe te leven zonder rechterarm en rechterbeen. Angst overviel me.

Niet te stoppen

De stem van de man uit mijn digitale radio vertelde, in het Nederlands, vanuit zijn koffietentje in Kiev, de hoofdstad van Oekraïne, dat Nederland in zijn beleving een Disneyland is waar de inwoners in een romantische illusie leven. Hij vervolgde met een dramatisch verslag over de enorme spanning en doodsbedreigingen waaronder hij en de inwoners van Oekraïne door de oorlog moeten leven. Waar niemand aan ontsnapt.

IN2023

In mijn serie columns over vormen van coöperatie op eigen initiatief en eigen kosten de site IN2023.nl.

Het begon in januari 2023 met dit manifest:

Wij, Rijk Willemse – schrijver – en Albert Van Der Weide – multidisciplinair kunstenaar – hebben onze krachten gebundeld. Vanuit onze onbevangenheid en scheppingsdrift leggen we gedurende het jaar 2023 filters over de actualiteit. Om de continuïteit en de onvoorspelbare veranderingen vanuit onze waarneming en visie persoonlijk met u te delen. Deze site is als kern ons werkterrein en is als zodanig een groeimodel. IN2023 is van ons, voor iedereen.