Daten

De man en de vrouw, beiden rond de veertig, waren voor hun eerste ontmoeting aan een tafeltje bij het raam gaan zitten. Misschien om de momenten van stilte op te kunnen vangen door elkaar op situaties buiten op straat te wijzen, misschien ook om niet meteen in een intiem hoekje gevangen te raken. De vrouw, uitbundig van aard, praatte meteen al honderd uit over haar baan (universitair medewerkster), haar hobby’s (yoga), maar vooral over haar familie.

Ik had haar wel willen waarschuwen, want de meeste mannen zijn daar niet van gediend en al helemaal niet bij een eerste ontmoeting.

Beleefdheidshalve zullen zij de spraakwaterval een half uur aanhoren, daarna begint het veinzen van aandacht en ten slotte volgt het zoeken naar een aanleiding om eerder op te kunnen stappen dan aanvankelijk het plan was. Het was vragen om een afwijzing wat ze deed.

Ik kon de opeenvolgende fasen aflezen aan de rug van de man. Was die eerst nog lichtelijk naar haar toegebogen, na een half uur rechtte die zich en nog wat later begon het onrustige heen en weer bewegen.

De vrouw tegenover hem leek het niet te merken. Ze gebaarde enthousiast bij haar verhalen, sloeg soms een hand voor haar mond om niet in een schaterlach uit te barsten en boog zich af en toe ver over het tafeltje naar hem toe om hem kennelijk iets zeer persoonlijks toe te vertrouwen.

Ik verdiepte mij weer in mijn krant maar schrok op door een kreet van haar. ‘Erotiek?! Nee, daar heb ik nou helemaal niks mee!’

Ik wist genoeg. Einde verhaal. Eerste en meteen laatste ontmoeting. Alle twee weer teleurgesteld terug naar huis. Hij zou de volgende dag zijn vrienden spreken. Hoe het ging gisteren? Ach, schei uit man, wat een sof! Een kletskous, praatte me de oren van de kop! En toen het gesprek op intimiteit kwam had ze er helemaal niets mee. Een koelkast, vrolijk van aard, dat wel, maar voor de rest een koelkast.

En zij zou verslag doen bij haar vriendinnen: hij leek me eerst wel wat, zag er degelijk uit, beleefd, goed in de kleren. Maar na een half uur begon hij al over erotiek! Nou vraag ik je!

Vrienden en vriendinnen, kilometers uit elkaar, zouden collectief het hoofd schudden. We hebben je gewaarschuwd, zouden ze zeggen, het is niets gedaan met die internetdates. Het kost je een hoop geld en je krijgt er niks voor terug. Ga bij een sportvereniging, daar ontmoet je mensen bij de vleet.

Terwijl ik mijn gedachten er nog eens over liet gaan, stonden beiden op. Zij trok haar sneeuwwitte mantel aan, hij haalde zijn portefeuille uit zijn binnenzak. Hij zou betalen, zoveel was duidelijk. Dat kon er na de tegenslag van deze date ook nog wel bij. Toen opeens deden ze een stap naar elkaar toe en namen met een innige omhelzing afscheid van elkaar. Tot de volgende keer, herhaalden ze enkele malen zacht.

Daarna draaide de vrouw zich om naar de deur. Daarbij stootte ze echter tegen een paraplustandaard die met veel geraas omtuimelde. De man liet van de weeromstuit zijn portefeuille uit zijn vingers glippen, waarbij een dozijn plastic pasjes onder de verwarmingsradiator terecht kwam. Even keken beiden elkaar blozend aan, onhandig verklaringen stamelend. Toen barsten ze uit in een bevrijdende lach.

Auteur: Ed Bruinvis

Studeerde voor tekenleraar aan de Arnhemse kunstacademie en normatieve maatschappijleer bij professor Hoefnagels (Radboud Universiteit). Is sindsdien actief in het vredes- en ontwikkelingswerk (Stichting Doca, Platform Arnhem Mondiaal en landelijk Platform tegen Wapenhandel). Publiceert behalve onderzoekswerk ook poëzie (Rivierklei, 2008, De Muze, 2015 en Vage klachten, 2019) en verhalen (Open op zondag, 2010 en Het terras, 2014), in 2017 gevolgd door de novelle Angelie. In 2019 verscheen (digitaal) het boek Arnhem Mondiaal over veertig jaar samenwerkende Arnhemse vredes- en ontwikkelingsorganisaties.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *