De zus van mijn vader heeft me groen gemaakt. Niet met vingerverf of door me tot op het bot te tergen. Ze opende mijn ogen op een moment dat zich een drama voltrok.
Ik was amper twintig op het moment dat mijn vader – hij was 51 – te horen kreeg dat hij nog drie maanden te leven had. Hersentumor, inoperabel, drie maanden. Een drie-eenheid die onze levens als een Tsunami overspoelde. De grote hoe kan het vraag beheerste mijn denken. Ik zocht opheldering. Lees “Groene hippies” verder