Neva Blue

Op 11 augustus kwam Neva Blue mijn leven binnen gewandeld. Er was meteen sprake van wederzijdse liefde.

De aanleiding voor zijn komst was minder fijn. Mijn geliefde Whippet Lilly was twee weken ervoor op achtjarige leeftijd aan een ernstige hartaandoening overleden. Mijn zus en ik waren en zijn er nog steeds kapot van. Rouw en verlies van een geliefd vachtkind wordt door veel mensen onderschat, maar gelukkig zijn er ook veel mensen die zich wel kunnen inleven wat het verlies met je doet. Lilly leefde samen met Hazel, een nichtje van haar die een jaar jonger is, en twee Cornish Rexen Gina en Olivia.

Lilly is op 31 juli om half elf ’s ochtends overleden. We hebben haar de hele dag thuis laten liggen zodat ook de andere dieren in huis afscheid van haar konden nemen. Gina, een van de Rexen, heeft urenlang strak tegen haar aan liggen slapen terwijl ze al overleden was. Het moment van afscheid nemen was zwaar en het verdriet om haar verscheiden is er nog steeds. Dat is niet alleen voor ons een feit, maar ook voor Hazel, de andere Whippet in huis. Vanaf het moment dat Lilly overleed, wilde ze niet meer eten, niet meer lopen, begroef ze zich in bed onder het dekbed. Het is bekend van windhonden dat, zeker als ze samen opgegroeid zijn, ze snel na elkaar kunnen overlijden. Er is in die gevallen ook geen medische oorzaak te vinden. Dus de paniek sloeg toe want we wilden niet nog een geliefd vachtkind verliezen. In eerste instantie zijn we gaan zoeken naar een Whippet pup, maar ik keek ook op de site van Greyhound Rescue Holland en zag daar Sibia met haar pups, waarvan Neva, die toen nog Charlie heette, er een van was. Ik werd direct geraakt door zijn zachte blik en lieve uitstraling en terwijl er met man en macht internationaal naar een Whippet pup gezocht werd, bleef Charlie mij maar roepen.

Voor steeds duidelijker werd dat er, vreemd genoeg, geen Whippet pup op korte termijn naar ons kon toekomen, hadden mijn zus en ik al besloten dat we Charlie wilden adopteren. We hebben de adoptie aangevraagd, kregen huisbezoek en waren in spannende afwachting van het oordeel of wij geschikt werden geacht om Charlie te mogen adopteren. Intussen ging het met Hazel steeds slechter en namen onze zorgen om haar met de dag toe. Gelukkig kwam het verlossende woord snel en een lieve vriendin heeft direct de eerste de beste vlucht met twee benches geboekt, zodat er nog een adoptiehond naar Nederland kon komen. Zondag 11 augustus was het zover. Mijn dierbare vriendin Claudia stond middenin de nacht op om een vroege vlucht naar Malaga te nemen. Na een dagje in de stad en de botanische tuinen te hebben doorgebracht ging ze terug naar het vliegveld waar Charlie en zijn metgezel die nu Abbey heet door mensen van de shelter werden gebracht. We volgden haar vlucht, samen met haar vriendin, via een speciale App.

‘Nu vliegen ze boven Madrid, nu zijn ze in Frankrijk, nu vliegen ze boven Parijs’, liet Susan, haar partner, ons weten.

‘Dan gaan ze zo de landing inzetten,’ Appte ik haar opgetogen terug. Het duurde nog even voor Neva en Abbey overgedragen werden. Claudia stuurde meteen foto’s.

Verdriet en blijdschap liggen dicht bij elkaar! ’s Nachts om 03.50 kwam ze met hem aangereden. Hij lag naast haar op de stoel, een beetje onder de indruk van de reis en alles wat hij die dag had meegemaakt. We hadden Hazel meegenomen. Ze snuffelde aan hem en begon te kwispelen. We zijn een wandeling gaan maken en meneer deed zijn eerste grote plas op Nederlandse bodem. Thuis aangekomen heeft hij als een beer gegeten en plofte hij vervolgens tevreden neer. Vanaf dag 1 is het alsof hij altijd al bij ons geweest is. En, hij heeft Hazel enorm geholpen. Ze wilde weer eten, mee naar buiten, deed af en toe een poging om met hem te spelen. Ja, verdriet had ze ook nog, maar hij trok haar voor een groot deel uit haar depressie. Ook nu heeft ze soms nog verdriet, dat mag ook. Maar ze is dol op Neva en op zijn beurt adoreert hij Hazel. Soms denk ik weleens dat hij haar als zijn mama ziet. Ze is zijn anker.

Neva heeft het enorm naar zijn zin bij ons. Hij vindt het heerlijk om na een wandeling naar huis terug te gaan. Hij gaat haast huppelen. En wij, wij zijn simpelweg verliefd op deze heerlijke knul die zo zachtaardig is en zoveel liefde geeft. Hij is in de afgelopen twee maanden enorm gegroeid, een zachtaardige reus is het. Ik heb de sterke overtuiging dat je precies de hond krijgt die bij je hoort en dat hij of zij ook precies op de juiste tijd in je leven komt. Neva hoort bij ons. Hij heeft zijn for ever home gevonden. Ik kan me geen leven meer zonder hem voorstellen. De puurheid en oprechte liefde die je van een hond krijgt, dat is voor mij pure rijkdom, daar kan niets ter wereld tegenop. Neva heeft voor hij bij ons kwam al veel meegemaakt en desondanks geeft hij ons zonder voorbehoud zijn vertrouwen en liefde. Hoe mooi is dat?

Auteur: Felicita Vos

Felicita Vos schrijft non-fictie, boeken en romans. Zij is geboren in Arnhem, waar ze ook woont en werkt. Haar boeken kenmerken zich door een grote maatschappelijke betrokkenheid en ze schuwt het niet taboe-onderwerpen aan te snijden. Voor Arnhem aan Zee schrijft ze columns over datgene wat haar bezighoudt. Website: www.felicitavos.nl

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *