Mijn eerste avondklok
Klinkt als mijn eerste ‘little pony’, seksuele ervaring, dronkenschap en mijn eerste verloren onschuld. Op de memorabele datum 23 januari 2021 van 21.00 u – 04.30 uur verplicht niet op straat als gevolg van de ingrijpende pandemie.
Ik ben vier jaar na de Tweede Wereldoorlog geboren en heb geen diepgaande associaties met de veel aangehaalde ‘Sperzeit’ van de tegenstanders van onze avondklok. De voorgaande maanden gingen wij na negen uur s ’avonds nooit meer de deur uit. Er was geen reden en aanleiding voor. Alles wat tientallen jaren normaal, zelfs een ingesleten gedrag was, bestond al niet meer. Ons comfortabele huis is van alle gemakken voorzien en door de kamers soms denkbeeldig van functie te veranderen bezoeken we in onze woning het café, restaurant, museum, bioscoop, theater en bibliotheek.
De ongelofelijke tocht
Op de avond van de eerste avondklok las ik hoofstukken in het boek ‘De ongelofelijke tocht’ van Tristan Jones. De laconieke verschrijving van een zeiltocht van zes jaar. Om het wereldrecord verticaal zeilen te vestigen. Van het laagste (de Dode Zee) tot het hoogste punt (het Titicacameer) op bevaarbare water van de wereld. Een onpraktische en volstrekt overbodige onderneming die de zelfbeschikking van het individu onderstreept en voor mij een prachtig voorbeeld is van: ‘de onmogelijke noodzakelijkheid’.
Later in de avond huurden we op internet bij Net Hotel voor € 7.50 het interactieve ballet ‘Swan Lake’. Een absurde en bij vlagen hilarische verwerking van het beroemde sprookje waar met eenvoudige klikken met de muisknop een steeds ander perspectief gevonden kon worden. Dit interactieve aspect was geïnspireerd op videogames.
Wederopstanding
Tegen middennacht luisterden we naar een radio-interview met demissionaire minister van Landbouw Carola Schouten en kwamen de CO2, biodiversiteit en andere grote vraagstukken en zorgen voorbij. Covid-19 legt veel stil maar het denken dat kan leiden tot proactief handelen over de toekomst gaat gewoon door.
Tijdens het luisteren naar het laatste journaal realiseerde me ineens dat in heel Europa de avondklok ingesteld is en daarmee verdween het laatste kleine deel van mijn reserve ten aanzien van deze maatregel. Lotsverbondenheid heet dat. Daarna het licht uit en de peilloze diepte van de slaap in een behaaglijk warme omgeving. De zondagochtend na de avondklok het ontwaken dat aanvoelt als de wederopstanding.
