Arno Arts
Deze tekst had ik eerder online willen zetten. Ik kon het niet, was er niet aan toe. Nee ik voel me niet schuldig of ongemakkelijk. Mijn tekst is niet compleet, het ontbreken van alles wat nog gezegd kan worden schittert aan de horizon.
A work of Arts is a Joy Forever
De kunstenaar Arno Arts, waarover deze tekst gaat, overleed op 3 april 2018. Hij werd 71 jaar en was geliefd, een begrip in zijn buurt Klarendal en in de stad Arnhem. Hij heeft als kunstenaar zijn sporen nagelaten in de huiskamers van de mensen die weinig om kunst geven maar wel van zijn werk houden. Zijn kunstwerken – schilderijen, tekeningen, glas, keramiek, grafiek, boeken en objecten – zijn opgenomen in de collecties van bedrijven, particulieren, musea en van overheden. Ook maakte hij permanente werken in het publieke domein en decors voor het theater. Hij was deelnemer aan kleine en megagrote belangrijke kunstmanifestaties in binnen- en buitenland. Zijn werkwijze wordt gekenmerkt door een verbluffende perfectie die gerealiseerd werd door een grote concentratie en onverbiddelijke discipline.
Atelier
Arno Arts en ik kenden elkaar decennia, waren bondgenoten in de kunst en werkten samen aan projecten en zetten ons in de laat jaren zeventig, tachtig en negentig van de vorige eeuw in voor een beter kunstklimaat in Arnhem. Ik was graag in zijn gezelschap om zijn elegante omgangsvormen en zijn natuurlijke aanleg om zich onderscheidend te kleden. De popcultuur was zijn inspiratiebron en hij droeg dat uit. Hij kon de ster van een gezelschap zijn zonder zich op te stellen als het centrum van de wereld. Wel was hij in staat, als de gelegenheid daar om vroeg, alle aandacht naar zich toe te trekken. Ik ben onder de indruk van zijn enorme werkkracht, werkgenot, artistieke attitude, empathie, ambitie en zijn samenhangende oeuvre dat hij tot stand bracht. In de laatste fase van zijn leven droeg hij zijn lijden met grote krachtsinspanning en putte troost uit zijn veilige en liefdevolle privé-omgeving en zijn kunstenaarschap. Ik heb dat ervaren als optimale troost en ben hem dankbaar dat wij in deze moeilijke fase van zijn leven gesprekken voerden over de kunst en het kunstenaarschap. Onze gesprekken vonden plaats in zijn atelier. Vertrouwde plek waar we aan zijn tafel zaten in het midden van de ruimte. Hij was aangekoppeld aan een zuurstoffles, wat voor hem ons gesprek mogelijk maakte. In onze gesprekken kwam de dood in het voorbijgaan langs. Als voetnoot in het grote verhaal van het leven.
Tastbaar en herkenbaar leven
Aan de tafel in zijn atelier spraken we over de werken waaraan we bezig waren en de uitvoerende problemen die we tegenkwamen en hoe we die op zouden lossen. Omringd door onderdelen van zijn werken die terug waren gekomen van tentoonstellingen op verschillende plaatsen in Europa en schilderijen die op eigenaren wachtten. In kasten, dozen en kisten documentatie over zijn werk en inspiratiebronnen. Tastbaar, herkenbaar en vitaal leven.
Tijdens zijn ziekte werden wij door zijn vrouw Terry van Gurp geregeld en nauwkeurig op de hoogte gehouden van de ontwikkelingen en gebeurtenissen. Ik heb voor haar inzet en manier waarop zij de vaak beladen informatie over Arno aan ons meedeelde grote bewondering. Toen haar bericht kwam van Arno’s overlijden overviel me een verdriet dat me niet meer heeft verlaten. In de dagen daarna bezocht ik zijn atelier waar hij opgebaard lag. Ik raakte zijn handen aan die niet meer in staat waren te scheppen.
Memorarium Gelderland
Daarna volgde het onvermijdelijke afscheid van het lichaam van Arno met een ontroerende en heldere bijeenkomst in het Memorarium Gelderland waar iedereen aanwezig was die hem kende. Het programma van de herdenking was uitgebalanceerd. Mooie, ontroerende soms op onderdelen hilarische toespraken, muziek en projecties van beelden uit zijn verleden. De herdenking eindigde met het rauwe en optimistische nummer van Iggy Pop met de titel ‘Lust for Life’. Een waardige afsluiting waarin levenshouding van Arno benadrukt werd. Daarna hebben we Arno op het kerkhof Moscowa in Arnhem begraven.
24 karaat
Meer dan zeven jaar staat het kunstwerk ’24 karaat’ van Arno in ons huis. Het bestaat uit een houten kist waarin een met bladgoud van 24 karaat vergulde plastic fles ligt. De titel van het kunstwerk is ‘Dubro’, genoemd naar het merk afwasmiddel. Door het bladgoud – van 24 karaat – is het alledaagse gebruiksvoorwerp in status opgeklommen naar kunstwerk. Dat refereert aan rijkdom en de hoogtepunten van de wereldgeschiedenis van de kunst. En is zo een steeds actuele herinnering geworden aan de multimediakunstenaar Arno Arts, vriend en collega.
Foto: Jan van Krieken
Info: www.arno-arts.nl
Knappe omschrijving van Arno als kunstenaar en als vriend, wiens overlijden ook ons erg beroerden (en nog als ik weer eens al die foto’s bekijk op zijn vroegere fb-pagina. Zijn doorgerookte stem zal ik nooit vergeten, maar ook niet de werken van hem die mij bij mijn afscheid als gemeentesecretaris werden aangeboden. Zijn lidmaatschap van de Arnhemse BKR-commissie en zijn discussies met Jan Homan staan me nog helder voor de geest. Aan alle festivals leverde hij een bijzondere bijdrage; eerste keer was zijn bijdrage in het vm.postkantoor van de aan hem gerichte postcards uit de halve wereld. Zijn leven met Terry aan zijn zijde was rijk en dat was hij zich terdege bewust.