Luchtalarm

‘Hallo, Mieke, kun je mij verstaan?’

‘Ja, Jan Jaap, je bent luid en duidelijk te horen. Kom er maar in.’

‘Mieke, kan ik al beginnen?’

‘Jan Jaap, je bent in de uitzending, begin maar!’

‘Oké, dan begin ik nu met mijn reportage. Dames en heren, u heeft ongetwijfeld van de explosies vernomen die vanochtend op het chemiecomplex van Klapwijk hebben plaatsgevonden en waarbij een ware cocktail aan giftige stoffen de lucht in is geblazen. Gelukkig bestaat er geen gevaar voor de volksgezondheid, zo meldt ons het RIVM. Na onder een paar roodwitte linten te zijn doorgekropen, sta ik nu in de tuin van de familie Koudvuur. Mijnheer Koudvuur, al een beetje bekomen van de schrik?’

‘Hoe zegt u?’

‘Of u al een beetje bent bijgekomen van de schrik? Na al die explosies van vanochtend, bedoel ik.’

‘Kunt u wat luider spreken? Er waren hier vanochtend een paar explosies en nu tuteren mijn oren nogal.’

‘Dan ga ik eerst even naar mevrouw Koudvuur. Mevrouw Koudvuur, bent u al over de eerste schrik heen?

‘Ja hoor, ik wel! Dat gebeurt hier zo vaak. Je raakt er aan gewend, hè? Maar mijn man wordt er langzamerhand een beetje overgevoelig voor. Vanochtend was er weer eens luchtalarm bijvoorbeeld en dan wil hij toch telkens de tuin in om te kijken of alles nog in orde is.’

‘Nu kwam er vanochtend meteen al de waarschuwing om ramen en deuren te sluiten en de kinderen binnen te houden. Is dat nog gelukt?’

‘O ja, hoor. De deuren en de ramen hebben we altijd al dicht vanwege de poederwolken van het fabrieksterrein hiernaast die anders naar binnen waaien. Dat spul brandt gaten in je bankstel als je niet oppast, dus daar moet je dan wel even rekening mee houden. En wat de kinderen betreft, die zijn al jaren de deur uit. Dus we wonen hier gezellig met ons beidjes, mijn man en ik.’

‘En de waarschuwing om geen groenten uit eigen tuin te eten, heeft dat nog gevolgen voor u?’

‘Nou, dat is wel even lastig inderdaad want ik was net van plan om vanavond boerenkool met worst klaar te maken, want daar houdt mijn man zo van, weet u. Maar toen ik vanochtend in de moestuin ging kijken, zag ik dat de boerenkool rood uitgeslagen was, dus daar moet dan eerst weer een nachtje vorst overheen, denk ik. Enfin, dan eten we vanavond spruitjes. Is ook lekker. Weet u, de mensen klagen zo snel tegenwoordig, maar het is wel onze economie die moet blijven draaien. Kijk, dat vergeten ze dan weer!’

‘En de waarschuwing om van de speelattributen voor de kinderen af te blijven. Heeft u die nog meegekregen? Ik zie daar achter in uw tuin een schommel en een wip staan bijvoorbeeld.’

‘Ja, mijn man en ik mogen graag tussendoor wat wippen in de tuin. Is nog een overblijfsel uit onze kindertijd. Maar die wip moesten we vanochtend eerst nog wel even schoonmaken. De verf was er helemaal afgebladderd door die klappen. Maar daar zorgt mijn man dan weer voor, hè? Ieder heeft zo zijn eigen taken in huis. Wat heb je met dat doekje gedaan, Jan?’

‘Wablief?’

‘Waar of je dat doekje hebt gelaten waarmee je de wip hebt schoongeveegd?’

‘Ik kan je niet goed verstaan, Mies.’

‘Nou ja, geeft niet. Hij is nog een beetje doof  van die knallen van vanochtend, ziet u. Is morgen wel weer over. Maar het is net wat ik zeg, ieder van ons heeft zo zijn eigen taken in huis en verder hebben we het hier saampjes prima naar onze zin, hoor.’

‘Mevrouw Koudvuur, hartelijk dank voor dit gesprek. En u hoort het, dames en heren thuis, de gevolgen van de ramp lijken hier in Klapwijk nog wel mee te vallen, dus ik geef u graag terug aan de studio in Hilversum.’

Auteur: Ed Bruinvis

Studeerde voor tekenleraar aan de Arnhemse kunstacademie en normatieve maatschappijleer bij professor Hoefnagels (Radboud Universiteit). Is sindsdien actief in het vredes- en ontwikkelingswerk (Stichting Doca, Platform Arnhem Mondiaal en landelijk Platform tegen Wapenhandel). Publiceert behalve onderzoekswerk ook poëzie (Rivierklei, 2008, De Muze, 2015 en Vage klachten, 2019) en verhalen (Open op zondag, 2010 en Het terras, 2014), in 2017 gevolgd door de novelle Angelie. In 2019 verscheen (digitaal) het boek Arnhem Mondiaal over veertig jaar samenwerkende Arnhemse vredes- en ontwikkelingsorganisaties.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *