Dubbel nieuwjaar
Begin november 2020 is ons vierde kleinkind geboren. Het mooie krachtige en helder aanwezige meisje is als dochter, zus, nicht en kleindochter deel van de familie. In de voortuin van het huis waar ze woont staat een grote uitgezaagde houten ooievaar en wandelwagen met haar naam erop. De buurt en passanten weten zo dat er een uitbreiding van het gezin en de bevolking is en dat er een toekomstig speelkameraadje bij is.
Achter de voordeur een nieuwe situatie waar het leven intensief gevierd wordt en nieuwe rituelen ontstaan. Een aangepast dag en nachtritme met onvoorspelbare gebeurtenissen. Met verwondering en vertedering keek ik, met mondmasker voor, lang naar haar toen ik haar voor het eerst zag. Ze sliep en bewoog soms een vingertje en voetje. Om haar heen werd er gepraat, koffie met beschuit met muisjes stond klaar. Haar ‘grote’ zus van vijf jaar kwam naast me staan en vertelde dat ze haar vader en moeder meehelpt en dat ze haar kleine zusje heel lief vindt.
Golven
Door de tweede Covid-19 golf is de sociale inbedding van de geboorte en alles wat er omheen gebeurt anders dan bij de andere drie kleinkinderen toen die het volle leven binnenkwamen. Spontaniteit, aanraakbaarheid en nabijheid worden door de volwassenen met anderhalf meter afstand gepraktiseerd. Het gaat nu met woorden die ondersteund worden met kleine en grote gebaren. Aan ieder familiebezoek gaat een plannetje vooraf en we nemen de geadviseerde en voorgeschreven gedragsregels in acht. Tja…
Olifant
Op de ochtend na de bezoeken van onze kleinkinderen op verschillende dagen liep er een olifant in onze tuin. Het kolossale beest knabbelde aan de laatste blaadjes van de Ginkgo, de Japanse notenboom. Ik vroeg de olifant binnen en bood haar koffie met een overgebleven gebakje aan. De olifant woont sindsdien in het gemeubileerde houten poppenhuis, met porseleinkast, in de voorkamer.
De illustraties bij deze column zijn gemaakt door de kleindochters van 5 en 3 jaar.
