Gewone mannen
Al meer dan tweeënzeventig jaar leef ik in vrede. Prima, niks mis mee. Gelukkig is me de directe ‘shit’ van een oorlog bespaard gebleven. Het lijkt me verschrikkelijk dat het leven beheerst wordt door angst, terreur, intimidatie, machteloosheid en constante dreiging van geweld in welke vorm dan ook. En als de oorlog beëindigd is, door te moeten leven met lichamelijke en geestelijke beschadigingen – trauma’s die het optimaal leven in het heden onmogelijk maken. Alle oorlogen zijn vernietigingsmachines.
Sinds de militaire inval van de Russen in Oekraïne is de ‘shit’ van de oorlog door de massamedia theoretisch in mijn dagelijks leven binnengedrongen. De Russische militairen bombarderen en vernietigen ziekenhuizen, scholen, schouwburgen, musea en flats in dorpen en steden. Met enorm veel burgerslachtoffers tot gevolg. Het is een geplande en beproefde tactiek om grondgebied te annexeren, het verleden uit te wissen en de toekomst voor de inwoners op achterstand te zetten. Deze tactiek wordt al eeuwen in verschillende varianten door militairen ‘succesvol’ toegepast. Altijd op commando, gelegitimeerd en gefaciliteerd door autoritaire of democratisch gekozen machthebbers. Russische militairen hebben deze tactiek, ook onder aanvoering van de huidige dictator in het Kremlin, in Tsjetsjenië, Georgië, De Krim en Syrië toegepast.
Dagelijks worden we geïnformeerd over de gevechten in Oekraïne en de enorme stroom vluchtelingen die dat tot gevolg heeft. Op de televisie, in de sociale en de papieren media beelden van ontwortelde senioren en vrouwen, vaak met kinderen, die massaal naar andere landen vluchten. Inmiddels hebben de vluchtelingen ook Nederland bereikt. Ze worden opgevangen en tijdelijk gehuisvest door de overheden en particulieren.
Ver weg van hen. Op het slagveld in Oekraïne doden en verminken de militairen uit Rusland en van Oekraïne elkaar en ontnemen ze elkaars toekomst. Het zijn de ‘gewone mannen’ die het werk doen, die gehoorzaam zijn aan hun commandanten. En zo de daders en slachtoffers… slachtoffers en daders zijn.
De tekeningen bij deze column zijn van Albert Van Der Weide en werden verkocht tijdens de Oekraïne Kunstveiling voor Giro 555 op 26 maart 2022 in Arnhem.
Dank je wel Albert, mooie tekst.