Foto’s: René Wouters
Alles Heeft Een Prijs
Deze column heeft bovenmatige egocentrische trekjes en is doorspekt met ijdelheid en toegedekt chauvinisme. Lezers die daar van moeten braken, raad ik aan niet verder te lezen
Op 28 april 2015 omstreeks 18.00 uur ontving ik de begerenswaardige ‘The Prize of arts 2015’ uit handen van de kunstenaar Arno Arts in de binnentuin van Café Brasserie Dudok in Arnhem. De prijs, bestaande uit een glanzende beker met inscriptie, wordt jaarlijks toegekend door Arno Arts die zowel initiatiefnemer, voorzitter en secretaris van de jury is.
Hij reikt al 35 jaar de prijs uit. De prijs werd met een doeltreffende tekst en ondersteund door dramatische muziek overhandigd aan onder meer Pierre Jansen 1982, BEN Vautier 1983 (Frankrijk), Rogier Raveel 1984 (België) Thomas Verbogt 1994, Herman Hofman (1996) Liesbeth Holleman 2001, Piet Taal 2011 en Bob Budd 2013 (Engeland) en Albert Hoex 2014. Mijn min of meer willekeurige keus uit de lijst laureaten geeft het lokale en internationale karakter van de prijs weer.
De dag na de uitreiking besteedde dagblad De Gelderlander aandacht aan mijn prijs. Ik werd op straat een paar keer door wildvreemden gefeliciteerd. Op Facebook brachten mijn vrienden met een like of puntige tekstjes hun waardering over.
‘The prize of arts’ is een onderdeel van een constante stroom van activiteiten en kunstwerken van Arno Arts. Hij werkt vanuit het modekwartier Klarendal Arnhem, wat eens een volksbuurt met een rouwrandje was. Zijn werk is geworteld in de kenmerken van de populaire cultuur en verwijst kunsthistorisch naar de Amerikaanse Pop Art. Hij maakt schilderijen, tekeningen, glas, keramiek, multiples, werkt in de openbare ruimte en voert publieke acties, performances en opdrachten uit. Deze multimediale praktijk dwingt bewondering en respect af, ook bij mensen die niet veel met kunst hebben. Met evenveel inzet en aandacht maakte hij muurschilderingen in zijn buurt als dat hij bijvoorbeeld in het kader van de conferentie van AiNIN 2014 (Artist in Nature International Network) op Tufia, Canarische eilanden een sculptuur bouwde. Momenteel werkt hij aan een opdracht van Hubschmann Liften in Korbach Duitsland.
‘The prize of arts’ is een uiting van zijn activistische kant. Vaak met een dubbele bodem en knipoog jongleert hij met de betekenis van het verlangen naar publieke erkenning en roem. Zo legde hij in 1985 in het centrum van het uitgaansplein de Korenmarkt In Arnhem een wit marmeren plaat met de tekst: ‘Monument for the unknown artist’. Met de internationale kunstenaarsgroep de Nomads, waarvan hij jarenlang lid was, voerde hij een reeks performances uit in het programma op het grootste en belangrijkste podium voor beeldende kunst Documenta 8 1987 in Kassel Duitsland. Zijn veelzijdige en consistente oeuvre is neergedaald in de harten van mensen die er mee in aanraking kwamen en sindsdien weten: A WORK OF ARTS IS A JOY FOREVER.
Voorafgaand aan de uitreiking van ‘The prize of arts 2015′ was de opening van mijn tentoonstelling STARS Indonesia ook in de binnentuin van Café Brasserie Dudok in Arnhem. Ik was door de directeur Robert Wittenberg van Dudok uitgenodigd om de tentoonstelling STARS Indonesia te tonen. De tentoonstelling bestaat uit vijftien grote foto’s die ik in 2014 op het eiland Lombok (Indonesië) maakte. Ik vroeg daar, door bemiddeling van een jongen, aan vrouwen, mannen en kinderen om een door mij getekende ster voor het bovenlichaam te houden. ‘Ieder mens is Ster in het eigen universum’ is de achterliggende gedachte. De serie foto’s toont het onderwerp en ook delen van de locaties die karakteristiek zijn voor de samenleving.
STARS Indonesia was ook de aanleiding voor een ontmoeting met Reza Afisina, lid van het curatorencollectief ruangrupa uit Jakarta (Indonesië). Onlangs is dit collectief benoemd als curator voor Sonsbeek 2016. De Sonsbeek-tentoonstellingen vormen sinds 1947 het internationale beeldendekunstprofiel van Arnhem. De tentoonstellingen zijn nooit onomstreden en staan hoog op de ranking van belangrijke beeldendekunsttentoonstellingen in Europa. De gemeenteraad van Arnhem heeft in 2014 besloten dat de Sonsbeek-tentoonstelling, in tegenstelling tot de voorgaande edities die onregelmatig werden georganiseerd, vanaf 2016 om de vier jaar gehouden gaat worden. Daarmee is de continuïteit gewaarborgd en kan de Sonsbeek-tentoonstelling uitgroeien tot een tentoonstelling die qua omvang en bezoekers aantallen kan concurreren met bijvoorbeeld de Documenta van Kassel Duitsland.
Na de uitermate succesvolle Sonsbeek 2008 ‘Grandeur’ van de curator Anna Tilroe is het nu de beurt aan ruangrupa. Het collectief bestaat uit 39 kunstenaars, tentoonstellingsmakers, architecten, schrijvers en historici. De internationale selectiecommissie heeft ruangrupa gekozen uit een short list van vier kandidaat-curatoren. De commissie roemt in haar keus de innovatieve en experimentele onderzoekspraktijk van ruangrupa. Zij staan bekend om hun omvangrijke researchproject naar (groot)stedelijke ontwikkelingen. Arnhem is vanaf nu opgenomen in de reeks metropolen waarin het collectief werkte.
De ontmoeting met ruangrupa, bestond uit een openbaar gesprek onder leiding van de moderator Maarten van Hinte met Reza Afisina, lid van het collectief ruangrupa,de zakelijk directeur van Sonsbeek 2016, Tati Freeke-Suwarganda en ik. We spraken over mijn ervaring met het maken van STARS Indonesia op Lombok. En de visie op en plannen van ruangrupa voor Sonsbeek 2016. Reza Afisina legde op hoofdlijnen uit wat de insteek van het collectief is. Kort gezegd zijn onderzoek naar de sociale en artistieke netwerken van de stad en het gebruik van het park Sonsbeek in Arnhem Noord uitgangspunten. Reza benadrukte dat ruangrupa wil verbinden en vooral het leven en de kunst wil vieren. Al in de zomer van 2015 zal in Arnhem een ‘hub’, een ontmoetingsplek, een (t)huis voor collectieve ervaring, herinnering en interactie geopend worden. Iedereen die zich wil committeren aan Sonsbeek 2016 is daar dan welkom. Wordt vervolgd dus.
