De Constructie Van De Wereld 125.

De man en mijn broek

Opeens was de man er weer. Zijn naam houd ik voor mezelf. Hij had aangebeld, iemand van ons had de deur opengedaan en vertelde later dat hij speciaal naar mij had gevraagd. Zeker zes jaar geleden had de man bijna wekelijks op zondag aangebeld. Hij keek als we tegenover elkaar stonden eerst naar mijn voeten en priemde daarna zijn ogen in mijn lichaam ter hoogte van mijn hals. Altijd was hij opgejaagd, geïrriteerd en getergd.

Geld en brood

Hij begon direct met zijn mantra: geld voor de nachtopvang en eten en drinken. De noodzaak voor deze eerste levensbehoefte illustreerde hij met gruwelijke verhalen over zijn liefdeloze opvoeding, misbruik, werkloosheid, oplichterij en slechte vrouwen.

Snel en soepel

In het begin wilde ik, ingegeven door empathie, een dialoog met hem. Dat lukte moeizaam en ik merkte dat hij een eigen dwangmatige agenda had. Als ik hem uitnodigde om binnen te komen weigerde hij dat met de zakelijke mededeling dat hij nodig verder moest. Hij wilde, begreep ik gaandeweg, dat ik snel en soepel mijn portemonnee zou trekken. Wat ik uit medelijden en veelal met tegenzin deed. ‘Als je honger en dorst hebt, geef ik je brood en melk.’ Steevast antwoordde hij: ‘Goed dan, brood met oude kaas en halfvolle melk.’ Hij at en dronk de gezonde kost razend snel op en verdween zonder een woord aan ons afscheid te verspillen.

Broek en frikadellen

Op een zondagochtend in de winter stond hij voor de deur in korte broek. Op zijn magere vergroeide benen zag ik kippenvel. Hij begon direct met zijn mantra over geld en eten. Ik bood hem een lange broek van mijzelf aan. Ja die wilde hij wel en ik gaf hem een broek die hij over zijn korte broek aantrok. Daarna liep hij verder onze wijk in.

In de namiddag van die dag werd er aangebeld. Ik deed open, de man stond voor de deur in korte broek en had de broek die ik hem had gegeven over zijn arm. ‘Zo…’ zei ik, ‘jij weer.’ Hij keek me aan alsof hij me voor het eerst zag. Tot mijn verbazing bood hij me de lange broek die ik hem gegeven had te koop aan en noemde een redelijk bedrag. Hij beloofde me dat hij het geld zou besteden aan de nachtopvang en het restbedrag aan frikadellen.

Auteur: Albert Van Der Weide

Albert Van Der Weide is kunstenaar en woont en werkt in Arnhem. Hij exposeert en voert projecten uit in binnen- en buitenland. Albert schrijft sinds 2009 columns voor Arnhem aan Zee. +31 64 15 74 352, https://albertvanderweide.nl/

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *