De Constructie Van De Wereld 105.

ALBERT & SONSBEEK 5

Deze column gaat over mijn kunstproject ALBERT & SONSBEEK, dat zich van november 2016 tot november 2017 zal ontwikkelen.
Ondanks dat een groot deel van de bevolking een gul gebaar heeft gemaakt en massaal geld gestort heeft op Giro 555 om de hongersnood in landen van Afrika af te wenden.
Ondanks dat ik na het storten van mijn bijdrage naar de supermarkt ging om de ingrediënten van een heerlijke maaltijd te kopen.
Ondanks dat ik de smaak van honger nooit geproefd heb.
Ondanks, dit en dat, zus of zo, is het gewoon weer lente geworden. Daar wil ik het over hebben.

De onafwendbare lente

In het park is de natuur weer tot leven gekomen. Dat wat roerloos en dood leek vertoond kleine knopjes aan takken en struiken en hier en daar bloemen. Het ‘groeiproces’ staat weer aan. Ik zou nu een godsdienst of ideologische oorlog kunnen ontketenen om aan te kunnen wijzen wie de knop op de groeistand heeft gezet. Als ik het wel wist zou ik in het in verband van de wereldvrede voor mezelf houden. Ik ervaar de eerste tekenen van de lente nog steeds als een wonder en volg het met een onbevangen verbazing. Uiteraard lees ik erover en kan ik het proces plaatsen in de keten van de verandering van seizoenen. Maar de onafwendbaarheid en de enorme kracht, vanuit schijnbare stilstand, blijft me fascineren en inspireren.

Hè, het is lente

In het park Sonsbeek fotografeerde ik de poten van een Egyptische Nijlgans, waarvan er een dozijn in het park het gras kort houden en een beetje dreigend naar de omgeving kijken. Ik zag de gans bij de grote vijver, hurkte en maakte een foto. In mijn atelier zag dat één van hen geringd was en dat de letters op beide poten het woordje HE vormen. Door even naar de grond te kijken had ik toegang tot een wereld onder de grote lijnen van het park en er onlosmakelijk toe behoord. Het was een kleine en intieme observatie waarvan ik de betekenis pas in mijn atelier echt waarnam. Uiteraard hebben de letters een betekenis in het registratiesysteem. Voor mij ging echter de verbeelding in mijn hoofd aan de gang en werd het dagelijks veelal achteloos gebruikte woordje het opstapje tot een poëtische ingeving. “Hè, het is lente”, zou de Nijlgans kunnen bedoelen. De door mij mateloos bewonderde Albert Einstein zei het in dit verband treffend: Logica brengt je van A naar B, verbeelding overal.

Lentefestival

De uitbaters van de horeca in Sonsbeek hebben handig ingespeeld op de lentekriebels. De bazen van de Stadsvilla, De Palatijn. Brasserie De Boerderij, Grand Café aan de Beek, Molenplaats en het Sonsbeek Paviljoen hebben de koppen bij elkaar gestoken en een plan gemaakt om een Lentefestival te organiseren. Het vond plaats op de zonovergoten zondag 26 maart 2017. Op in of nabij zes horeca locaties was er livemuziek. De optredens waren mild rauw, zoet, teder, hard of zacht. Er werd door het publiek aandachtig geluisterd, soms meegezongen of gewoon door de muziek heen gekletst. Met passie en daadkracht traden de volgende artiesten op: Marcus de Jong, Maame Joses, Anyla van Summeren & Anne van Londen, Andrew’s Workout, Lotte Janssen en De Pubi’s o.l.v. Guus Tangelder. Het Lentefestival was een genereus cadeau van de horeca aan het publiek. Ach, zei een kennis tegen me ‘ze van de horeca’ doen dit alleen maar om de eigen omzet te verhogen. Het mes snijdt aan twee kanten antwoordde ik kleurloos.

Van het Lentefestival maakte ik een korte tv-documentaire voor RTV Arnhem. De sympathieke locale zender die nieuws uit de boezem van de samenleving brengt. Door en voor Arnhemmers is het laagdrempelige credo van de zender. De documentaire is deel van een serie die ik maak over mijn ervaringen in Sonsbeek. Op Uitzending gemist zijn alle afleveringen terug te zien.

Vergunning

Ineens was er een klein opstootje die de lente idylle op zondag 26 maart 2017 in het park verstoorde. Er reed een politieauto het park in en agenten controleerden de vergunningen van de ijs- en koffieverkopers bij de Zwanenbrug. De verkoop werd stilgelegd. Onbegrip bij de kinderen die net een ijsje was beloofd. ‘Ik heb de vergunning thuisgelaten’, zei de ijsverkoper tegen me. ‘Ik kom hier iedere mooie zondag en werd nog nooit gecontroleerd’. ‘Het park is de openbare ruimte voor iedereen’, zei eens een gezagsdrager tegen me. Je moet er in bepaalde gevallen wel een vergunning voor hebben blijkbaar. Dat roept een vraag op…

 

Auteur: Albert Van Der Weide

Albert Van Der Weide is kunstenaar en woont en werkt in Arnhem. Hij exposeert en voert projecten uit in binnen- en buitenland. Albert schrijft sinds 2009 columns voor Arnhem aan Zee. +31 64 15 74 352, https://albertvanderweide.nl/

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *