Biertje

‘Een Wiekse Witte wordt gebrouwen op…?’, vroeg ik de uitbater toen hij me op het terras een kop koffie kwam brengen. Hij keek me een moment verbijsterd aan.

‘Op? Al slaat u mij hartstikke dood, mijnheer.’

‘Op zonne-energie’, zei ik. ‘Wist ik ook niet, hoor, maar dat lees ik net op jullie bierkaart. En weet u hoe lang de Mort Subite Kriek Lambic mag staan om nog net niet zuur te worden?’

‘Geen idee, mijnheer. Had u nog iets bij de koffie willen bestellen?’

Ik hield mijn vinger op de bierkaart. Het was een in veelkleurendruk uitgevoerd vouwblad, keurig geplastificeerd en voorzien van illustraties van alle bij het café verkrijgbare biersoorten.

‘Ehm, ja, een glas kraanwater alstublieft. En sinds wanneer wordt de Amstel Pilsner gebrouwen? Dat kunt u weten want dat jaartal zie je vaak in reclames voorbijkomen.’

De man kreeg een gejaagde trek rond zijn mond.

‘Ons café wordt gesponsord door Heineken, mijnheer. Ik heb die Amstelreclames in geen honderd jaar meer gezien.’

‘Bijna goed’, zei ik. ‘1870 is het juiste antwoord. Maar Amstel is al jaren eigendom van het Heineken-concern, hoor. Dus het is lood om oud ijzer door welke van de twee merken uw etablissement gesponsord wordt. Maar nu een moeilijke vraag: hoeveel procent alcohol zit er in een Westmalle Dubbel? Hij is van een rijke complexe smaak met een kruidige, fruitige en bittere afdronk, staat hier. Geen idee wat een complexe smaak is, maar alla. Hoeveel procent schat u? Moet u als exploitant toch weten, dunkt mij.’

De man keek me even aan en ik meende een kwaadaardig lichtje onder zijn borstelige wenkbrauwen te zien dat hij snel door een professioneel glimlachje verving.

‘Mijnheer had een glas kraanwater bij de koffie gewenst?’

‘Ja graag’, zei ik. ‘Nou, ik zal het maar verklappen: zeven procent. Dit in tegenstelling tot de Westmalle Tripel waarin maar liefst negenenhalf procent alcohol zit! Daar zou ik er geen twee van op kunnen zonder op dit terras onderuit te gaan.’

De man zei niets meer, maar ik hoorde aan zijn nijdige stap over het grind dat hij uit zijn humeur was geraakt. Even later verscheen hij weer met een klein ovalen dienblaadje dat hij zorgvuldig op enige afstand voor zijn buik hield. Bij mijn tafeltje gekomen plaatste hij een leeg glas naast mijn koffiekopje en zette er een chique lichtblauw flesje bij. Ik keek fronsend naar hem op.

‘Alstublieft mijnheer, uw water. Het is een originele Chaudfontaine, licht gemineraliseerd, uit thermale bron. Alcoholgehalte gegarandeerd nul procent.’

Auteur: Ed Bruinvis

Studeerde voor tekenleraar aan de Arnhemse kunstacademie en normatieve maatschappijleer bij professor Hoefnagels (Radboud Universiteit). Is sindsdien actief in het vredes- en ontwikkelingswerk (Stichting Doca, Platform Arnhem Mondiaal en landelijk Platform tegen Wapenhandel). Publiceert behalve onderzoekswerk ook poëzie (Rivierklei, 2008, De Muze, 2015 en Vage klachten, 2019) en verhalen (Open op zondag, 2010 en Het terras, 2014), in 2017 gevolgd door de novelle Angelie en in 2024 door de roman De Inkwartiering. In 2019 verscheen (digitaal) het boek Arnhem Mondiaal over veertig jaar samenwerkende Arnhemse vredes- en ontwikkelingsorganisaties.

2 gedachten over “Biertje”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *