De Constructie Van De Wereld 123.

Been

Onlangs zat ik aan een tafel tegenover een mevrouw die vertelde dat ze één been heeft. Ik had het niet aan haar gezien toen ze binnen kwam. De mevrouw liep behoedzaam, zichzelf ondersteunend met een kruk over de enigszins onregelmatige houten vloer.

Houten been

Ons gesprek over haar been begon met mijn vraag ‘U loopt met een kruk, heeft u een blessure aan uw been?’ Zonder met haar ogen te knipperen en verbale omwegen te maken vertelde ze dat ze toen ze acht jaar was kanker had gekregen en om het doorwoekeren van de kanker te stoppen werd haar been geamputeerd. Mijn adem stokte even en ik nam de tijd om een vervolg vraag te bedenken. Ik vroeg, zo ontspannen mogelijk, hoe is het om meer dan zestig jaar op één been te leven. Ze vertelde dat ze in het begin een ‘houten been‘ kreeg die in lengte aangepast kon worden naarmate ze groeide. Toen ze uit de groei was, kreeg ze een prothese met schoen waarover een lange broek past en waardoor je het niet meer ziet dat ze een gehandicapt is.

Fietsen en dansen

Ze vertelde me over het leren fietsen en dansen op één been en één prothese. En haar carrière in het onderwijs en als zelfstandig logopediste zonder op beide voeten te kunnen staan. Over de dagelijkse vaak pijnlijke ervaringen in het sociale verkeer. Haar man die naast haar zat knikte instemmend en bevestigend bij wat ze vertelde.

‘Door met één been te moeten leven ben ik een uitzondering en voor veel medemensen incompleet. Ik ben voor hen een buitenstaander. Ik voel me verwant met de allochtonen, volledig ingeburgerd maar er toch niet echt bij horen’. Daarmee sloot ze vriendelijk en resoluut dit onderwerp van ons gesprek af.

Tekening

De avond na het gesprek met de mevrouw bladerde ik door mijn tekeningen. Ik stopte bij een tekening die ik jaren geleden maakte van een man met één been. Om hem heen cirkelen attributen die mogelijk het ontbreken van zijn been compenseren of zijn diep verlangen invullen. Ik dacht aan het gesprek met de mevrouw en het kwam me voor, toen ik naar mijn tekening keek, dat ze al jaren in mijn hoofd heeft geleefd.

Auteur: Albert Van Der Weide

Albert Van Der Weide is kunstenaar en woont en werkt in Arnhem. Hij exposeert en voert projecten uit in binnen- en buitenland. Albert schrijft sinds 2009 columns voor Arnhem aan Zee. +31 64 15 74 352, https://albertvanderweide.nl/

Eén gedachte over “De Constructie Van De Wereld 123.”

  1. Naast mij, met m’n slapend been, dat ik met me mee zeul hopend de weg in jouw hoofd te vinden omdat hoop leven doet, mits wakker, waar jij voor bent. Groet, René Hugo

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *