Bidden

Elke keer als ik voor een paar dagen mijn intrek neem in kasteel Slangenburg om er te werken of er mijn rust te vinden, breng ik ook een bezoek aan de kapel. Die ligt verborgen in de bossen en maakt deel uit van een abdij die de Benedictijnen daar in het midden van de vorige eeuw eigenhandig hebben gebouwd.

Terwijl de abdij niet voor bezoekers open is, is de kapel dat wel en biedt ze passanten de mogelijkheid om er, vrijblijvend, even tot rust te komen. Lees “Bidden” verder

Daten

De man en de vrouw, beiden rond de veertig, waren voor hun eerste ontmoeting aan een tafeltje bij het raam gaan zitten. Misschien om de momenten van stilte op te kunnen vangen door elkaar op situaties buiten op straat te wijzen, misschien ook om niet meteen in een intiem hoekje gevangen te raken. De vrouw, uitbundig van aard, praatte meteen al honderd uit over haar baan (universitair medewerkster), haar hobby’s (yoga), maar vooral over haar familie.

Ik had haar wel willen waarschuwen, want de meeste mannen zijn daar niet van gediend en al helemaal niet bij een eerste ontmoeting. Lees “Daten” verder

De Constructie Van De Wereld 80.

Foto’s: Albert Van Der Weide

Lanzarote Blues

In het vliegtuig vanaf Schiphol naar Lanzarote, het vulkaaneiland in de Canarische archipel onder Spaans gezag, keek ik uit het raam het heelal in. Het schemerde in de vroege ochtend en slierten wolken werden aangelicht in een traag veranderende compositie.

Meer dan wanneer ik op de aarde sta, werd ik geconfronteerd met de enorme ruimte waarin ik me bevond. Lees “De Constructie Van De Wereld 80.” verder

Tatoeages

Hij was zeker twee meter lang, had een kaalgeschoren hoofd en droeg gouden oorringen. Verder had hij een leren jack aan met een bontkraag waarboven in zijn hals tatoeages met vervaarlijke punten uitstaken. Niet bepaald het prototype van de natuurliefhebber, vond ik.

Toch kwam hij samen met een vriendin, een wat onderdanig ogende vrouw in het zwart die zeker twee hoofden kleiner was dan hij, het natuurcentrum binnen. Lees “Tatoeages” verder

De Constructie Van De Wereld 79.

Foto: Albert Van Der Weide

Het dagelijks leven als een blaffende kat

Dit is de vierde en laatste column over het dagelijks leven volgens het alfabet. Over de American Sniper Chris Kyle, een ongeschonden dak op de woning, bloemen, larven en zaden en al het onzegbare in de tuin. Tot slot een dolfijn met theorieën en tonijn in ons in bad. Lees “De Constructie Van De Wereld 79.” verder

De Constructie Van De Wereld 77.

Tekening: Albert Van Der Weide

DE MASSA

Als in een romantische wals zijn we 2015 in gegleden. Plop, een voorspoedig en goed Nieuwjaar gewenst. Deze column is het vervolg op mijn vorige column (nr. 76) die u niet noodzakelijkerwijs hoeft te herlezen om deze column te consumeren of op waarde te schatten. Gaan met die banaan. Lees “De Constructie Van De Wereld 77.” verder

Hoe burgemeester Notenkraker licht bracht in duistere zaken

(Een kerstvertelling)

Het was stil op het stadhuis. De ambtenaren hadden hun werkweek erop zitten en alle lampen waren uit. Alle lampen? Nee, in de werkkamer van burgemeester Notenkraker brandde nog licht. Het kierde tussen de gordijnen door die hij deze avond dichtgetrokken had om inkijk te voorkomen. Helemaal sluiten deden ze door het vele wassen niet meer en de begrotingspost ‘nieuwe gordijnen voor de burgemeester’ was in de laatste bezuinigingsronde gesneuveld. Lees “Hoe burgemeester Notenkraker licht bracht in duistere zaken” verder

De Constructie Van De Wereld 76.

Graag leef ik in het besef dat er in het heden niet meer is dan het moment, het tikken van de klok en vloeien van de tijd. Dat de geschiedenis het kijken in een bolle spiegel of door een microscopische lens is. De toekomst een onvoorspelbare constructie van planning en toeval die voortgestuwd wordt door het verlangen om de grens tussen de realiteit en verbeelding te passeren. In de laatste maand van 2014 deel ik met jullie dit wankele inzicht en oprecht gevoel. Lees “De Constructie Van De Wereld 76.” verder