Strikte rust, had ze me voorgeschreven. Ik werkte te hard, ik droeg de wereld teveel op mijn schouders en als ik daarmee door zou gaan, zo hield ze me voor, dan zou mijn inzet voor alles en iedereen als een boemerang op mijzelf neerknallen. Vooral dat woord ‘neerknallen’ deed me schrikken. Ik besloot nog dezelfde week om die strikte rust te organiseren.
In de lounge, tussen de donker gebeitste wanden van het enigszins in mineur geraakte familiehotel, schemert het.
Lees “Strikte rust” verder