Nee, Suzan werkte hier niet meer. Ze was gaan studeren. Of ik speciaal voor haar kwam? Ik voelde me betrapt want natuurlijk kwam ik voor Suzan. Weliswaar niet alleen voor Suzan maar toch hoofdzakelijk voor Suzan. Mijn eerste reactie was om ontkennend op haar vraag te reageren.
‘Ik had er geen zin meer in’, mompelde ze. Haar stem, gesmoord door het verband over haar gezicht dat alleen haar ogen, neusgaten en iets van haar lippen onbedekt liet, was nauwelijks hoorbaar. Ik moest me over haar heen buigen om haar te kunnen verstaan. ‘Nergens meer, ik had nergens meer zin in. Hij heeft … Lees “Serveren (4 en slot)” verder
