Een oudejaarsvertelling
Tante Corona had een vreselijk jaar achter de rug. Haar poes was er vandoor gegaan om pas na zes weken met een dikke buik terug te keren. Tante Corona wist meteen hoe laat het was. Handenwringend liep ze door de kamer. Wat moest ze in vredesnaam met een nest jonge katjes? Niemand in haar kennissenkring hield van katten en het asiel nam geen katten meer op had ze gelezen in het huis-aan-huisblad. Het personeel was onderbezet en overbelast. Nog even en de deuren zouden definitief moeten sluiten. Tante Corona had na het lezen van de onheilstijding nachten niet kunnen slapen. Al die dieren in die kooitjes! Wat ging daarmee gebeuren?
Tot overmaat van ramp belde haar lievelingsnichtje met een al even schrikwekkend bericht. Ook zij bleek zwanger. Het was gebeurd op de kermis maar waar precies en door wie wist ze niet. In elk geval niet in de zweefmolen en ook niet in de achtbaan. Dat wist ze heel zeker want daar had ze maar heel kort ingezeten. Bleef alleen het spookhuis over. Ze kon zich nog wel herinneren dat ze daar even draaierig uit was gekomen als vlak daarvoor uit de zweefmolen. En ze miste wat ondergoed maar dat kon er ook in de zweefmolen al zijn afgewaaid.
Tante Corona schudde haar hoofd en zuchtte diep. Hoe vaak had ze haar nichtje niet gewaarschuwd: nooit in een rok naar de kermis! Altijd in een broek. Zolang je die dichthoudt kan je niets gebeuren. Maar nichtlief had niet willen luisteren. De kermis was in het voorjaar en al haar vriendinnen droegen dan al een jurk. Zij wilde niet als enige nog in een lange broek rondlopen, dat moest tante toch begrijpen!
Na het telefoongesprek was tante Corona naar zolder gegaan. Daar lagen de spullen waarmee ze vroeger ziekenhuisje speelde met haar vriendinnetjes. Nu zou haar lange ervaring als laborante wellicht goed van pas komen. Met de doos flesjes, retorten en reageerbuisjes kwam ze weer beneden en zette de boel in de keuken. Toen trok ze zich terug achter haar computer en ging op zoek naar middeltjes om ongewenste zwangerschap te onderbreken. Ze vond uiteindelijk een chemische formule die nog uit het oude Egypte dateerde. Het middel zou niet alleen de zwangerschap afbreken maar ook goed zijn tegen reumatiek, eksterogen en griepvirussen. Dat laatste zou mooi meegenomen zijn, dacht tante Corona, want ze volgde het wereldnieuws op de voet en al die berichten over een nieuw en dodelijk griepvirus hadden haar al menige angstdroom bezorgd.
Ze schreef de lijst ingrediënten over van het scherm en ging naar de drogist op de hoek. Met een zak vol potjes, flacons en tubes kwam ze weer thuis, deed een schort om en ging aan de slag. Na drie dagen mengen en roeren, verhitten en afkoelen, filteren en verdunnen boekte ze resultaat. Glunderend van trots hield ze een buisje omhoog waarin een groenig mengsel nog wat narookte. Het was haar gelukt! Nu was het zaak om het middel uit te proberen. Haar poes zou als eerste aan de beurt komen. Maar het dier rook onraad en toen tante Corona zich bukte om haar op te pakken schoot ze tussen haar benen door en piepte er voor de tweede maal tussenuit.
Er bleef niets anders over dan haar nichtje te bellen. Maar toen ze haar aan de lijn kreeg bleek nichtlief niet langer zwanger. Ze was slechts twee weken over tijd geweest. Misschien door al dat gedraai in de zweefmolen, tante. Of door die ritjes in de botsautootjes. Tante Corona wist niet of ze zich nu boos of opgelucht moest voelen. Had ze daar nu al die moeite voor gedaan? Ze bracht het speelgoed weer naar zolder en gaf haar keuken een grote beurt. Daarna maakte ze een verslagje van haar geslaagde experiment en plaatste dat louter uit balorigheid op internet.
En daar, lieve lezers, vonden speurders van diverse farmaceutische concerns tantes formule waarmee ze in hun laboratoria aan de slag gingen. En daardoor sneller dan gebruikelijk vonden ze een antivirus tegen de epidemie die de wereld nu al zo lang in zijn greep hield. Voor veel geld verkochten ze het middel vervolgens aan regeringen die zich haastten om er de bevolking mee te injecteren.
Tegen tante zeiden ze niets van hun vondst en al helemaal niet over de miljardenwinsten die ze ermee maakten. Maar bang als ze waren om er een slechte naam door te krijgen, besloten ze om het virus het Coronavirus te noemen zodat tante Corona toch een beetje eer van haar werk kreeg.
Ik wens jullie allen een voorspoedig maar bovenal gezond 2021 toe!
