A Work of Arts is A Joy Forever

 

Arno Arts 13 juni 1947 – 3 april 2018

Arno Arts, de veelzijdige, nieuwsgierige, lieve, bescheiden ontdekkingsreiziger die in zijn leven graag kronkelpaden volgde, is verhuisd naar het land waar alleen verhalen over verteld worden. Hij was al een poosje ziek, werd met een longontsteking in het ziekenhuis opgenomen, maar het bleek veel ernstiger dan dat te zijn. Zo ligt de toekomst nog als een uitgestrekte vlakte voor je, zo word je geconfronteerd met eindigheid. Ik heb bewondering voor de manier waarop Arno met zijn ziekte omging. Natuurlijk was hij er kapot van, vroeg hij zich af of hij die nieuwe telefoon nog moest aanschaffen, maar hij maakte ook van de nood een deugd. Hij ging door, zocht naar nieuwe horizonten en vond die in de kleiclub van Peter Krijnen. Een club waarin hij zich, geheel in zijn geest, liet verwonderen door het werken met nieuwe materialen en dat in positieve zin een spannend proces vond. ‘Ik vind de kleiclub van Peter fantastisch. We kijken niet gehinderd door kennis, met een frisse blik naar nieuwe materialen en maken juist daardoor objecten die er anders uitzien.’ Ik genoot van zijn gezicht dat straalde.

Ik heb Arno in 1992 leren kennen bij de GBK (Gemeenschap Beeldende Kunstenaars). Hij maakte destijds ook deel uit van de “Dingoclub”, een entourage voor schrijvers, kunstenaars, journalisten, et cetera die iedere vrijdag en zaterdagmiddag elkaar in het café bij mij op de hoek troffen. Ik was veel te jong om er deel van uit te maken en had het wellicht ook niet gedaan als ik er wel de leeftijd voor had gehad. Maar ik nam waar, sloeg de club van een afstandje met meisjesogen gade en denk er nu met een melancholisch gevoel aan terug.

We kwamen elkaar regelmatig tegen. Hij fietste langs met een grote lach op zijn gezicht of we ontmoetten elkaar op de markt waar ik hem, terwijl hij met een bos rode rozen voor zijn grote liefde Terry in zijn handen stond, plechtig moest beloven dat ik altijd zou blijven schrijven. Een belofte die ik gedaan heb en die nu een andere dimensie krijgt.

Onlangs mocht ik Arno voor Eigen!Arnhem interviewen; een hommage brengen aan een bescheiden man, een Arnhemse kunstenaar van internationale allure. ‘Ik krijg toch wel een dikke knuffel van je hè’, vroeg hij toen we elkaar aan de telefoon spraken. Nog een belofte die ik kon inlossen. En wat vond ik het fijn om hem te zien, hem die knuffel te kunnen geven en me al pratend mee te laten nemen naar zijn wereld. Hij bedolf me onder een heerlijke stroom van woorden, liet in alle bescheidenheid zijn realistisch kunstenaarschap, wortelend in de Pop-Art, de revue passeren en vertelde en passant dat een boodschap, de overdracht daarvan, mensen op andere gedachten brengen en communicatie voor hem heel belangrijk waren. We spraken over zijn werk MO NU MENT, dat hij tijdens de Boekenweek in B53 ging exposeren. Ik was een van de zestien deelnemers en zag op zondag 11 maart dat zijn conditie in korte tijd flink achteruit was gegaan. De dood wandelde in zijn schaduw mee, maar dat weerhield hem er niet van om met een mobiele zuurstoftank naar B53 te komen, waar hij samen met ons de ramen beschreef.

Dinsdag kwam het onvermijdelijke, maar desalniettemin verpletterende nieuws. Zijn rijke oeuvre maakt hem onsterfelijk. Een van zijn lijfspreuken was: ‘A Work of Arts is a Joy Forever’ en dat gegeven overstijgt de dood.

Auteur: Felicita Vos

Felicita Vos schrijft non-fictie, boeken en romans. Zij is geboren in Arnhem, waar ze ook woont en werkt. Haar boeken kenmerken zich door een grote maatschappelijke betrokkenheid en ze schuwt het niet taboe-onderwerpen aan te snijden. Voor Arnhem aan Zee schrijft ze columns over datgene wat haar bezighoudt. Website: www.felicitavos.nl

Eén gedachte over “A Work of Arts is A Joy Forever”

Laat een reactie achter op Kees Crone Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *