Categorie: Columns

Eerst even voor de niet-Amelanders onder ons – waartoe ik zelf natuurlijk ook behoor – het is: hét Oerd en dé Hon. Beide natuurgebieden liggen aan de oostkant van Ameland en lopen in elkaar over, waarbij de Hon het meest oostelijke en dus jongste deel van het eiland is. Want, zoals bekend, onze Waddeneilanden brokkelen voornamelijk aan de westzijde af en groeien aan de oostzijde aan.

Lees “Man vermist” verder

September 2014: 70 jaar na dato

Voetje voor voetje kwam de man naar het bankje bij de bushalte geschuifeld waarop een leeftijdsgenoot – ook al slecht ter been – tien minuten eerder had plaatsgenomen.

‘Ga jij ook naar Barneveld?, vroeg hij.

Lees “De Russen” verder

FIVB Volleyball World Grand Prix 2014

Puerto Rico, ik ben er nog nooit geweest. Maar dat hoeft ook niet, want Puerto Rico kwam naar mij. Dat wil zeggen, ik moest ervoor naar de pas geopende Topsport Hal in Doetinchem, maar daar waren ze dan ook allemaal. Alle twaalf. Puerto Rico is een klein land, dus dan is twaalf heel veel. Ze speelden de sterren van de hemel, maar verloren uiteindelijk met 3-0 van de Belgische dames. Geen schande, want het volleybal zit bij onze zuiderburen behoorlijk in de lift en hun vrouwenteam kan zich onderhand meten met de wereldtop.

Lees “Puerto Rico” verder

Natuurlijk had ik de bui zien aankomen, de hemel was er donker genoeg voor geweest toen ik van huis ging. Maar ik had me ingesteld op een wandeling en dus ging er gewandeld worden. Zo’n houding vraagt om moeilijkheden en die kwamen er dan ook prompt toen ik de stad goed en wel achter me had gelaten.

Lees “Van suiker” verder

Op zoek naar de restanten van een oud kasteel (een bizarre hobby van me waar ik maar niet los van kom), belandde ik afgelopen zondag in Oud-Zevenaar.  Daar hingen de straten vol met geelwitte vaantjes en riep een stem voortdurend ’Test! Test!’ uit luidsprekers die aan straatlantaarns waren bevestigd. Om iemand die op zoek is naar zijn voorvaderlijk stamslot op die manier een ontvangst te bereiden, valt als geste te waarderen, maar ik vond het toch wat overdreven.

Lees “De processie” verder

De vrouw bleef midden in de winkelstraat staan en trok haar buit uit de reclametas. Het was een ruw gebreid kledingstukje dat ze op armlengte voor zich uit hield. Ze keek er verrukt naar.

‘Kijk nou toch eens hoe schattig, Jo!’, zei ze tegen haar man die wat afwezig naast haar was blijven staan. Hij keek er even met een glazige blik naar.

Lees “WK” verder

De jongens waren duidelijk niet van hier, zouden ze vroeger bij ons in het dorp gezegd hebben. Gekleed in een XL-trainingsbroek met daarboven een schreeuwerig shirt baande de voorste van het groepje zich een weg naar het water door met een stok op de brandnetels in te slaan. Samen met de rauwe kreten die hij uitstootte, maakte het geheel een tamelijk agressieve indruk.

Lees “Vissen” verder

De vrouw deed haar sjaal en schoudertas af en legde ze voor zich op het tafeltje. Toen trok ze met lange, trage bewegingen haar mantel uit. Even stond ze rechtop en keek vorsend het zaaltje rond waar over een kwartier de voordracht zou beginnen. Maar net toen ze wilde gaan zitten, bedacht ze zich en kwam met tikkende hakjes naar mijn tafeltje gelopen.

‘Meneer,’ zei ze, ‘ik ken u niet, maar weet u wat ik nou zo leuk aan u vind?’

Lees “Borsten” verder

De dame van de apotheek die mij elk jaar weer van mijn hooikoorts af probeert te helpen, lacht me vanachter de balie ontwapenend toe wanneer ik met mijn getrokken nummertje op haar afstap. Door haar lach alleen al verdwijnt de helft van mijn klachten op slag, maar dat zeg ik haar natuurlijk niet. Temeer daar, eenmaal thuis, die klachten altijd weer dubbel en dwars terugkeren.

Lees “Neusspray” verder

Toen ik het bos uit kwam lopen begon het al aardig te schemeren. En ik had al een flink stuk in de benen. Hoewel ik deze feiten niet meteen als excuus wil aanvoeren, speelden ze wel mee toen ik meende een jonge vrouw in een pikante houding tussen de struiken te ontwaren.

Lees “Marylin” verder