Categorie: Columns

De Constructie Van De Wereld 90.

Caspar Berger

Dit is het portret van Caspar Berger. Vierde in de serie geschreven portretten van kunstenaars die ik sinds hun opleiding volg. Caspar Berger studeerde van 1984-1990 aan de AKI (nu AKI ArtEZ) Enschede en van 1990-1992 aan de Jan Van Eyck Academie in Maastricht.

Tijdens zijn studie in Enschede was ik zijn docent in de periode dat de kunstenaar Sipke Huismans directeur was. De AKI was onder zijn leiding in die jaren een sterke en eigenzinnig kunstacademie met regionale en nationale betekenis en internationale allure. Lees “De Constructie Van De Wereld 90.” verder

Schoon

Het eethuisje waar ik na een lange wandeling binnenstapte, zag er zo schoon uit dat ik de neiging kreeg om bij de deur mijn schoenen uit te doen. Ik zou er mijzelf belachelijk mee hebben gemaakt – in onze cultuur tenminste – maar de angst drong zich niettemin op dat ik al lopend door de uiterwaarden meer klei onder mijn zolen had gekregen dan hier toegestaan was. Lees “Schoon” verder

Hoe schout-bij-nacht Boegspriet milieuactivist werd

Een kerstvertelling

Schout-bij-nacht Boegspriet had er altijd van gedroomd om kapitein op een vliegdekschip te worden. Maar de marine van het kleine landje waar hij geboren was, had geen vliegdekschip. En al had de marine een vliegdekschip gehad, dan had het ding nergens aan kunnen leggen, want geen enkele haven in het landje was daar groot genoeg voor. Hij had gemeend slim te zijn door op een onbewaakt ogenblik vliegtuigen te bestellen die ontworpen waren om op vliegdekschepen te landen. Als we eenmaal die vliegtuigen hebben, had hij gedacht, dan komt het vliegdekschip er vanzelf ook wel. Lees “Hoe schout-bij-nacht Boegspriet milieuactivist werd” verder

De Constructie Van De Wereld 89.

Ronald Ophuis

Dit is het portret van de kunstenaar Ronald Ophuis. Derde van een serie portretten van kunstenaars die ik sinds hun opleiding volg. Ronald Ophuis studeerde van 1988-1990 aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam. Ik was toen zijn docent en herinner me hoekige werkbesprekingen over zijn grote schilderijen die hij toen maakte met Hema glansverf op papier. Lees “De Constructie Van De Wereld 89.” verder

Laat er licht zijn

Een man met een grauwe baard en een vuil grijs gewaad tot op zijn enkels houdt me staande als ik op weg ben naar het station. Hij loenst een beetje en zijn blote voeten in slippers dragen het stof van weken.

‘Broeder’, zegt hij met omfloerste stem terwijl hij een hand omhoog houdt zoals ik vroeger indianen wel heb zien doen in cowboyfilms. ‘Waarheen gaat gij en vanwaar die smartelijke spoed?’ Lees “Laat er licht zijn” verder

Constructie Van De Wereld 88.

Claudia Heinermann

Dit is het portret van de documentair fotograaf Claudia Heinermann. Tweede van een serie portretten van kunstenaars die ik volg sinds hun opleiding. Claudia Heinermann studeerde van 1986 – 1991 aan de AKI (het huidige  AKI ArtEZ) te Enschede en van 2004-2006 aan de Photo Academy in Amsterdam.

Tijdens haar studie aan de progressieve afdeling ‘Gemengde Media’ van de AKI was ik gedurende 4 jaar haar vaste docent. Voor dit portret hadden we een ontmoeting in haar solo tentoonstelling  ‘Wolfskinder ‘in het  Nutshuis te Den Haag. De tentoonstelling was de aanleiding van haar meest recente boek met dezelfde titel. Lees “Constructie Van De Wereld 88.” verder

Mannetjes

Bij tijd en wijle tref ik vriendinnen uit mijn jeugd. We zoenen elkaar dan, zoeken ons een stil terras en praten bij, zoals dat heet. Ze zijn geen meisje meer maar opgegroeid en soms zelfs fors uitgegroeid, maar dat doet aan het plezier en de inhoud van de gesprekken niets af. De meesten van hen hebben een man maar sommigen van hen niet. Zij hebben mannetjes, een eigenaardig begrip. Net als vrouwtjes. Heb ik ook nooit de best gekozen omschrijving gevonden voor dames op leeftijd die bijvoorbeeld vanwege een lichamelijk gebrek in het ziekenhuis zijn opgenomen. Lees “Mannetjes” verder

Lucifers

Op de dag dat mijn vader werd gecremeerd waren mijn lucifers op.

Geplaagd door griep had ik niet bij de plechtigheid kunnen zijn, maar bij wijze van herdenking had ik ’s avonds in pyjama een groentetaartje bereid. Bovenop had ik een kransje van artisjokken aangebracht en in het midden een paar opengewerkte tomaten waarin met enige fantasie twee kamers, twee boezems en een dichtgeslibde kransslagader waren te herkennen. Precies datgene waarmee mijn vader in zijn laatste dagen geconfronteerd was geweest. Lees “Lucifers” verder

De Constructie Van De Wereld 87.

KOSHER 1993. Collectie Albert Van Der Weide

RAM KATZIR

Dit is het portret van de beeldend kunstenaar Ram Katzir. Eerste van een serie portretten, in om en nabij 750 woorden, van kunstenaars die ik volgde sinds hun opleiding. Ram Katzir studeerde in 1995 af aan de legendarische afdeling Voorheen Audio Visueel van de Gerrit Rietveld Academie Amsterdam waaraan ik als docent verbonden was. Tijdens deze periode studeerde hij een jaar aan de vermaarde Cooper Union School of Art in New York bij o.m. Hans Haacke. Ram woonde en werkte de afgelopen dertig jaar in Israel en Nederland. Mijn herinnering aan zijn studie, actuele kennis en een ‘artist walk’ met hem vormden de voedingsbodem voor dit portret. Lees “De Constructie Van De Wereld 87.” verder

Piebekras

Het woord ‘piebekras’ staat niet meer in het Van Dale verklarend woordenboek. Net zo min als het woord ‘goedertierenheid’, is mij verteld. Althans niet in de aanstaande nieuwe editie. Het is een woord dat zo weinig werd gebruikt, dat het werd afgevoerd. Weg ermee. Volgens een oude editie van de Van Dale betekent het zoiets als: ‘barmhartigheid, lankmoedigheid, welgezindheid, zachtmoedigheid’. Goedertierenheid is vooral een karaktereigenschap van God. Het is een woord uit de bijbel. Uit de Statenbijbel, om precies te zijn. Inderdaad: een woord van bijna vijfhonderd jaar geleden. Lees “Piebekras” verder