Gezellig

De man zat twee meter bij me vandaan en met zijn rug naar me toe, maar ik kon zijn gespannenheid bijna lijfelijk voelen. Zijn vrouw zat tegenover hem. Met pinnige oogjes keek ze hem strak aan. Ik probeerde mijn blik op het interieur gericht te houden om die ogen niet te hoeven zien. Ze spraken op gedempte toon met elkaar. Dat wil zeggen: zij sprak en hij zweeg. Lees “Gezellig” verder

De Constructie Van De Wereld 93.

Er was een passagier verdwenen, misschien verdwaald. De betreffende passagier had zich niet gemeld bij de gate op luchthaven Schiphol waar mijn boardingpas al was gescand. Ik zat, toen ik dit hoorde, op stoel 23 K in het KLM-toestel vlucht: KL 753 die ons in 11 uur naar de eindbestemming Quito, de hoofdstad van Ecuador, zou brengen. Ik weet niet of de passagier zich alsnog heeft gemeld want viel ik in slaap voor het vliegtuig opsteeg. Lees “De Constructie Van De Wereld 93.” verder

Kousen

Je kon erop wachten. Ze slingerde al bij het zien van tegenliggers, maar toen ze werd ingehaald door twee knapen die wel raad wisten met die witte fietsjes van het Nationale Park De Hoge Veluwe, raakte ze van het pad. Ze gaf een kreetje en stak een been uit om in de berm tot stilstand te komen. Maar daarmee was het pleit snel beslecht. Haar voet zakte weg in het rulle zand, ze draaide een keer om haar as en kwam uiteindelijk op haar rug in de dode bladeren terecht. De fiets bleef nog even hoopvol boven haar zweven maar plofte toen ontzield op haar neer.

Lees “Kousen” verder

De Constructie Van De Wereld 92.

(Foto: Jerome Symons)

Deze column is geschreven door de schrijver en publicist Peter Nijenhuis, schrijver en publicist, over een bijeenkomst waarbij ik, Albert Van Der Weide, bij betrokken was. Peter schreef vanuit zijn eigen waarneming en ervaring, onafhankelijk, scherp en compromisloos. Lees verder, het begint zo:

Kunst in de openbare ruimte na het einde van de kunst in de openbare ruimte Lees “De Constructie Van De Wereld 92.” verder

Mantra’s

Als ik op een bankje op het perron op mijn trein zit te wachten, komt er een wat oudere dame naast me zitten. Ze draagt lichtgrijs vlassig haar en een wollen vest in dezelfde kleur. Het kledingstuk reikt tot ver over haar knieën. Ze heeft een bos bloemen bij zich die ze op haar schoot legt waarna ze haar handen vouwt en voor zich uit begint te prevelen.

Ik verwacht dat het gebed wel snel gedaan zal zijn omdat er een trein arriveert die zacht piepend voor ons tot stilstand komt. Lees “Mantra’s” verder

De Constructie Van De Wereld 91.

Foto´s: Jan en Wilma Ketelaar

Jan Ketelaar

Voor dit portret, vijfde in de serie portretten van kunstenaars die ik sinds hun opleiding volg, ben ik naar Drachten in Friesland gereisd. In zijn atelier/werkplaats bezocht ik Jan Ketelaar die van 1997 tot 2002 aan de Academie Minerva Hanzehogeschool in Groningen studeerde. Ik was toen directeur van de Minerva waar Jan studeerde en stond als leidinggevende dicht bij de studenten en docenten. Lees “De Constructie Van De Wereld 91.” verder

De Constructie Van De Wereld 90.

Caspar Berger

Dit is het portret van Caspar Berger. Vierde in de serie geschreven portretten van kunstenaars die ik sinds hun opleiding volg. Caspar Berger studeerde van 1984-1990 aan de AKI (nu AKI ArtEZ) Enschede en van 1990-1992 aan de Jan Van Eyck Academie in Maastricht.

Tijdens zijn studie in Enschede was ik zijn docent in de periode dat de kunstenaar Sipke Huismans directeur was. De AKI was onder zijn leiding in die jaren een sterke en eigenzinnig kunstacademie met regionale en nationale betekenis en internationale allure. Lees “De Constructie Van De Wereld 90.” verder

Schoon

Het eethuisje waar ik na een lange wandeling binnenstapte, zag er zo schoon uit dat ik de neiging kreeg om bij de deur mijn schoenen uit te doen. Ik zou er mijzelf belachelijk mee hebben gemaakt – in onze cultuur tenminste – maar de angst drong zich niettemin op dat ik al lopend door de uiterwaarden meer klei onder mijn zolen had gekregen dan hier toegestaan was. Lees “Schoon” verder