De Constructie Van De Wereld 150.

De Burgemeesterswijk Arnhem

Neem bij het verder lezen een versnapering naar eigen keus. Want deze column is nummer 150 en is als zodanig een jubileum. Daarom wordt deze column ook op papier in het Wijkcontact van de Burgemeesterswijk Arnhem geplaatst. De Burgemeesterswijk is een gelukzalig saaie woon- en werkomgeving! Waar het vastgoed de identiteit bepaalt en de succesvolle burgers comfortabel en weldoorvoed hun monumentale panden koesteren.

Met een goedlopend ‘nextdoor’ netwerk, soms een tweede huis elders en vakanties op andere continenten – toen dat nog kon. Of hoort de bewoner liever net iets anders? Ha, deze column is een feestnummer omdat het de honderdvijftigste column is. Mijn columns worden sinds 2009 op de site www.arnhemaanzee.nl door de initiatiefnemer van de site, Rijk Willemse, geplaatst. Dit jubileum straalt ook op hem af. Als ik per bezoeker en lezer een paar euro per keer had kunnen incasseren, reed ik nu in een Tesla.

Hier en dus niet daar

De kunstenaar Servet Kocyigit zei ooit in een interview met hem: “Geboren worden is geen keus, ergens geboren worden ook niet.” De rest is talent ontplooien, geluk hebben en keuzes maken, vulde ik voor mezelf er aan toe. Wij, Marga van Mechelen – kunsthistoricus en publiciste en ik – wonen meer dan bijna vijftig jaar in de Burgemeesterswijk in Arnhem. Ons geriefelijke huis, met voor- en achtertuin, zonnepanelen en sedum op de platte daken, is ons bezit. Toen we het huis kochten was in de progressieve kringen waarin we verkeerden het adagium ‘eigendom is diefstal’. Onze kinderen zijn er opgegroeid en hebben inmiddels gezinnen. De zandbak die we destijds voor hen in de tuin aanlegden, is in ere hersteld voor onze vier kleinkinderen.

Eigen buurt eerst

Onze wijk is vertrouwd, relatief veilig; we weten wat we eraan hebben. Op de saaiheid ervan kom ik later nog terug. De omstandigheden en externe factoren van de wijk zijn luxe. De wijk heeft een goede infrastructuur voor wandelaars, fietsers en automobilisten en heeft een groen imago met aan de rand van de wijk het mooie en beroemde park Sonsbeek. Supermarkten, kleine middenstand, basisscholen, kinderopvang en sportfaciliteiten vinden we er op loop- of fietsafstand. De wijk heeft aansluiting op de snelwegen naar de rest van Nederland en Duitsland en heeft een eigen ingang van het NS-station.

Tesla’s

Karakteristiek voor de Burgemeesterswijk zijn de grote monumentale panden die een rijke architectuurgeschiedenis representeren. Het vast- en erfgoed is in onze buurt een belangrijke waarde en wordt met energie en geld gelukzalig gekoesterd. Opvallend is dat na verkoop van een pand de nieuwe eigenaar gaat renoveren en veelal ook direct een nieuwe keuken en badkamer laat plaatsen. De sociale cohesie in de wijk wordt voor een belangrijk deel bepaald door de eigenaren van de woningen, die binnen de wet- en regelgeving van de overheid redelijk autonoom zijn. Verder vieren we het leven met of zonder buurtbewoners. Net als elders worden er kinderen geboren en overlijden er mensen en zijn er overwinningen en drama’s die aan het oog onttrokken worden door de voordeur. Collectieve activiteiten zoals meeslepende en luidruchtige buurtfeesten, oproer en demonstraties vinden zelden of nooit plaats of aan de overkant van de Zijpendaalseweg, in park Sonsbeek. Slachtoffers in de wijk van de toeslagenaffaire, zo die er al zijn, kwamen niet in de media. Zichtbare armoede is er niet, wel werkt met Kerst een bekende supermarkt in de wijk mee aan een inzameling voor de voedselbank. In de straten van onze gelukzalige wijk groeit het aantal Tesla’s.

Eiland

Aan het begin van de pandemie in 2020 sprak ik in een aantal columns over de positieve impact van ons huis en de wijk. Tot op heden is die situatie niet veranderd met de uitnodiging voor vaccinaties nog in het verschiet. Marga van Mechelen doet onderzoek voor een nieuw boek. en houdt digitaal contact met haar wetenschappelijk netwerk. In mijn atelier maakte ik 45 tekeningen in kleur, geïnspireerd op corona met als titel: Omtrent C. Een aantal is ter illustratie bij deze column geplaatst.

Massief Helemaal saai en voorspelbaar zijn de ontwikkelingen in de wijk ook weer niet. Meer dan twintig jaar geleden ging het NS-station op de schop. Lang heb ik vanuit het raam van mijn atelier in de verte, in het lager gelegen centrum van de stad de kerktoren van de Eusebius kunnen zien. Dat uitzicht had grandeur. Het is nu verdrongen door een wand van massieve grootstedelijke nieuwbouw. Recent kwam daar achter ons huis een fors gebouw bij. Inmiddels kijken we tegen een hoge gevel aan die tegen de achtertuin aangeplakt lijkt te zijn. Op de ontwerp- en situatietekeningen die we voor de bouw zagen, maakte het een luchtige indruk. Schijn bedriegt, het pakte anders uit. Wel hebben we nu zicht gekregen op de witte boorden die het pand bevolken, ook in coronatijd, en een enkel luchtig, goed uitgelicht en allerminst saai bloesje.